İstanbul’da sessiz bir sokakta yürüyorum..
Bu şiir gibi yalnızlık benim, ilişmeyin bana ..
-Güven Taşdemir / “DUYGULARIN ŞAHİTLİĞİ”
-
“ben size ilişmiyorum,siz de bana ilişmeyin”
ya da
“ben kimseye bulaşmıyorum,kimse de bana bulaşmasın” 
Öteki 
Fyodor Dostoyevski
Yokluğun Tadı
Acılı ruh, didinmeye düşkün eskiden,
Umut, ki mahmuzu can katardı çabana,
Artık sürücün olmaz! Utançsız yatsana
Kocamış at, her engele takılıp giden.
Katlan, yürek; ağır uykuna dal şimdiden.
Yenilmiş, bitkin ruh! Koca serseri, sana
Artık ne uğraşıdan tat var, ne sevgiden;
Kalsın flüt iç çekişten, boru ezgiden!
Zevkler, ilişmeyin bir küskün, bezmiş cana!
Cânım ilkyazın kokusu gitti yabana!
Zamandır her dakika beni yutup yiyen
Sonsuz kar donmuş bir gövdeyi sararcana;
Yukardan baktığım yeryuvarlağı bana
Bir sığınak göstersin istemem yeniden.
Çığ, götürür müsün düştüğünde beni sen?
1859
Kötülük Çiçekleri
Bugün bana dokunmayın kardeşler
Yorgunluğumu bağışlayın, yolculuğum uzundur
Şehrin arka sokakları gibiyim, yoksulum
Dar bir vakitte gelmiş gibiyim dünyaya
Bu yüzden açmayın sandığımı, ilişmeyin şiirime
Adem Turan