Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Hayatımda ilk defa bir kitabı yarım bıraktım. Aslında aynı yazarın bir başka kitabını gayet zevkle okumuştum ama bu kitabı yarılamama rağmen tam olarak ne okuduğumu anlayamadım. Defalarca kitabı bitirmek için kendimi zorladım ama nafile. Ya kitap sarmadı ya da ben yanlış bir zamanda bu kitabı okumayı tercih ettim.
Merhaba,
Rus Edebiyatı 'nın her döneme hitap eden yazarlarindan Fyodor Dostoyevski gençlik yıllarında kaleme aldığı öykülerinden olan eseri deneyimledim. Yazarın inanılmaz gözlem ve edebî yeteneğiyle karşı karşıya kalıyorsunuz. Biraz yorucu ve anlam konusunda zorluk çeksemde Rus Edebiyatı benim için büyük bir ayrıcalık taşıyor. Eser; aynı çatı altında yaşayan candan iki dostun -Arkadi İvanoviç ve Vasya Şumkov- trajediyle biten bir hikâyesidir. Bir karakterin sevdiği kadın ile yaşadığı mutluluktan asıl yapması gereken işlerini unutması ve bu durumdan dolayı düştüğü zor durum anlatılıyor. , saf ve ölesiye iradesiz, ama delicesine de aşık bir gencin yürek parçalayıcı haline dahil oluyorsunuz . Bunun haricinde başka etmenler de var lakin fazla detay vermek istemiyorum. Sürgün yıllarında kaleme aldığı için sığ ve büyuk bir kasvet barındırıyor. Ayrıca gençlik yıllarında öyküleri ile ileri için bir fener yaktığının göstergesidir. Rus edebiyatı severler için okunabilir bir hikaye. Ama dostoyevski ile ilk defa tanışacaklar için yorucu bir durum. Peki siz yazardan kaç eser okudunuz? En son hangi eserini okudunuz?
Öyle içten öyle samimi bir hikaye ki okurken içiniz burkulacak, elinizden bırakamıycaksınız.
Bir insan için bir evin bir yuvanın, biraz sevgi, biraz ilgilinin ne kadar önemli olduğunu, yaş, ırk, cinsiyet vb tüm ettikeklerin ne kadar gereksiz olduğunu, insanın insan olmak dışında başka bir meziyeti olmasa çok daha mutlu bir dünya olacağını hikâyenin içine sığdırmış. Sevgi, ilgi çoğu zaman herşeyi güzelleştirir çirkin bir kadını, yoksul bir hayatı bile..
"Şimdi düşündüğümde onu çok güzel buluyorum. Bir kimseyi nasıl düşündüğü göre değişir her şey."
"Babanın Cezayir savaşı sırasında öldürüldüğünü düşünmek gerekir, güzel ve yüce bir şeydir bu. Bir bağımsızlık kahramanı.
Mösyö Hamil, ben bir kahramana sahip olmaktansa bir babaya sahip olmayı tercih ederim"
"Adaletsiz insanlar en rahat uyuyanlardır, çünkü hiçbir şeye aldırmazlar, oysaki adil insanlar gözlerini kapatamaz, herşeye tasarlanırlar."
"Tekbaşıma kaldıramayacağım kadar çok insan vardı içimde. "
6,7,8.sıniflar için Atlıkarınca yayınları etiketiyle çıkan 2. kitabını; aramızda sessizce gezinen tüm yıldızlara hitap etmiş Sevgili Emel Can Öğretmen
Kimi insanlar yalnızca birkaç kişinin görebileceği bir ışıkla gezermiş dünyada. Onların ışığını o birkaç kişiden başka kimse görüp anlayamazmış. Çünkü bazı ruhlar, Kalubela'dan tanır; severmiş birbirini. Birini daha gördüğümüz İlk anda sevip anlamamız da işte hep bu tanışıklıktan ileri gelirmiş.
Çokça yıldızlara ulaşması dileğiyle...
·
Puan vermedi
Bu dünyadan bir Aziz Bey geçti ardında nağmeler, öfke, kibir, şan, şöhret ve dede yadigari tamburunu bırakarak.
Eline tamburunu aldı, kalbindeki aşk acısıyla başka bir kalbi acıtmanın vebalini de sırtına aldı.
Şöhretin zehri kanına karıştı mı sıradanlığın lezzetini unutur insan ya Aziz Bey de unuttu basit hayatın hazlarını. Ama zaman değişince bu kez Aziz Bey için de değişti her şey. Bir o değişmedi. Bir de kalbindeki aşk…
Aslında bir hadiseyle başladı hikaye. Bir tükenişin hikayesiydi.Sonunu bilsek de neydi ki şimdi o hadise diye okuttu kendini bir çırpıda, kısacık ama derin bir anlatılımla.
Tavsiyemdir, uzun zaman sonra Ayfer Tunç’la barışma kitabım oldu kendisi. Çünkü güzeldi.
••• Haliç’in kirli sularına bakarken anladı ki aslında hep öyle sanmış. Oysa şiddetle yanılmış. Ve yine anladı ki hayatı zaten tümüyle yanılgıymış.”
Evet, çokça kızsam da sonunda yine de üzüldüm haline ve bu dünyadan bir Aziz Bey geçti eğrisiyle doğrusuyla, en çok da nağmeleriyle…
Andre Gide, sevginin en zarif anlatıcısı... bu kitapta da öyle bir içtenlikle kucaklıyor ki doğallığı, karakterlerin çarpık ilişkileri bile göze batmıyor.Duyguları öyle yerli yerinde ki kitapta hiçbir bayağı sahne yer almıyor.
İnsanın öfkelenesi geliyor evet öfke çünkü böylesine yasak bir aşk böyle yalın bir dille böylesine entrikalardan uzak anlatılır mı? Bir başka kalemin eline değse iğrenç bir aile draması olacak eser Gide'nin elinde bir çiçek demeti , bir Pastoral Senfoni gibi duruyor akıl almaz şey doğrusu.
Bu kadar aşina olduğumuz bir akış nasıl bu kadar akıcı ve sürükleyici olabilir. Nasıl berrak sular gibi akıyor sayfalar? Nasıl oluyor da elinize bir alışta sizi okumaya vicdani bir borç gibi zorluyor? Bilmiyorum ama Okuyun diyorum.Hayretle ve hayranlıkla... Gide okuyun arkadaşlar.
