Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdımı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
Ve bu söz..dokundu..
"Sen ona en sevdiğin şarkıyı armağan etmişsin ama o dinlerken başkasını düşünmüş."
Kaybetmek Bu Değil
"Zaman hiç bir şeyin ilacı olmuyor bazen. Zaten hayata yalnız başlamışsın. Buna kaybetmek denmez. Hâlâ yalnızsan, sen hayatla berabere kalmışsın demektir. Kazanmak hayatına birini katmaktan mı geçer? Birini çok sevmek, o sevdiğin kişi yanında olmasa bile hayatına katılmış olur mu? Çok seviyorsun ama bilmiyor, çoktan katmışsın işte hayatına, sen onu severek yaşıyorsun. Bir kere her sabah uyandığında yanında olmasa da aklında o var. Sen onu yaşıyorsun, onun kimi yaşadığının önemi yok. Ya o hiçbir zaman yanında olmazsa, sen bu hayatı mağlup olarak mı tamamlamış olacaksın? Evet, hepimiz o kadar şanslı insanlar olamayacağız. Kahvenin tadının değişmediğini sanan insanlar var hâlâ. Sevdiğin biriyle içince aynı kalmıyor işte tadı. Her şeyin tadı değişiyor. Onu düşünerek yazdığın bir yazı başka, öylesine yazdıkların başka. İçinde o varsa her şey başka... Seviyorsun işte, hiç olmayacak birini seviyorsun belki de. Bizler yalnızlığı gözyaşlarıyla yıkayan insanlar olmayı seçmedik. Bizim seçimimiz tek başına mükemmel kalabilmek. İmkânsızı istedik. Hem sevdik hem terk edildik. Haberi yoktu, bazen ona küstük. Biz onunla yaşıyoruz. Bugün onu düşünerek uyuyacak birileri var. O sensin, ya da benim. Birilerinin, hayali birilerinin sahibiyiz. Bazılarımız en mükemmel yalnızlık ödülü verilse alacak kişiler arasında... Özetle seni seviyorum, elinden bir kahveyi esirgeme benden. Kaybettir bana yalnızlığı, adın tek bildiğim ad olsun. Hafızam senden başkasını hatırlamasın. "
Sayfa 92Kitabı okudu
......
Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdımı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
......
Sonra alışıyorsun işte...
Kıpır kıpır olan o kalbin eskisi gibi atmıyor artık.
Uyumadan önce ”arasam mı” diye düşünüyorsun.
Ya da uyanır uyanmaz, bir şey yazdı mı diye telefona sarılıyorsun. Ne denir bilmiyorum ama soğuyorsun!
Dünyalar kadar sevdiğin gidiyor hayatından. Yaşayamam dedikçe ömrün uzuyor sanki!
Nihayet alışıyorsun birinin yokluğuna ama,
"o biri.."
Senin sevgiye olan inancını kırıyor.
"Bir daha kimseye.."
"ona baktığın gibi bakamıyorsun.."
"ona güldüğün gibi gülemiyorsun.."
ona dokunduğun gibi dokunamıyorsun.."
"Kısacası..."
" Bir daha sevmeyeceksin bir başkasını.
Ve âşık olduğunda, bir başkasını sevdiğin kadar seversin kendini.
