Kitabı elinize aldığınız anda içiniz ılık ılık akıyor çünkü kitap bir davet. Anadolu halkının savaş vakti duyduğu kaygının, endişenin, özgür olma savaşının içinde nasıl çırpındığını anlatan bir davet.
Kitaba adım attığınız anda ise artık siz bugünün insanı, bugünün düşünürü değilsiniz; siz Akşehirlisiniz, Mumcu'nun kahvehanesinde oturup kahve olmadığından ıhlamur içiyorsunuz, İstanbullu Hoca'nın vaazlarını dinliyorsunuz, eşiniz dostunuz ile oturup konuşuyorsunuz o günü, o anı, yarının endişesini.
Sadece sayfalarca yaşıyorsunuz, size Akşehirli olmak öğretiliyor, hayır Akşehirli olmak değil özgürlük uğruna binlerce güneşin battığı, anaların-babaların, yavukluların, el kadar bebelerin arkada bırakıldığı amansız bir harpte siz Anadolu halkısınız. Babam oğlum, karım bacım diye düşünen o halksınız. Kafası karışık, korkmuş, yarı aç yarı tok, uykusuzsunuz. Ama o halkın içindesiniz, harbin ön safhalarındasınız, eşiniz dostunuz ile devamlı bir ad var ağzınızda Kuvayı Milliye. Nedir, ne değildir? Dost mudur, düşman mıdır?
Sonra sakince bakıyorsunuz etrafınıza tekrar derin bir harptesiniz, on beşlik süt kokan ana pp kuzuları, Pembe Onbaşılar, Kara Fatmalar... Siz onların duasını edensiniz, beşikte anası cephe taşırken ağlayan bebek, oğlu şehit düşmüş bir ana, şehidin ardında bıraktığı yavuklu, babasız çıplak ayaklar, endişe içinde bir babasınız. Siz artık Anadolusunuz.
Hikayeniz ise Konya’da geçiyor. Sakince derin bir nefes alın ve Tarık Buğra’nın kalemi ile Anadolu olun, Konya yerlisi olun, ana-baba, evlat, yavuklu, kardeş-dost olun.
Psikiyatrist 'den daha fazla beğendiğimi söyleyebilirim. Şöyle ki her anlamda doyurucu bir romandı. Korku ve gerilim, özellikle gerilim tam istediğim gibiydi. Bu doyuruculuğun yanında psikoloji üzerine aldığım tatlar da çok güzeldi. Zaten yazarın kendisi de, zamanında mesleğini bu bölüm
