Biri Arapça, öteki İspanyolca konuşuyordu. Yine de pek güzel anlaşmıştı ikisi.
"Sözcüklerin ötesinde bir dil var," diye düşündü.
"Sözcüklere gereksinim duymayan bu dili çözümlemeyi öğrenmeyi başarırsam, dünyayı kavramayı başaracağım."
Heyecanla okuyup bitirdiğim, akıcılığı ile okurken sürüklenip gittiğiniz polisiye bir Ahmet Ümit romanı. Okuduğum ilk kitabıydı sanırım bundan sonraki hedefim tüm kitaplarını okumak olacak. Kalemine sağlık Ahmet Ümit...