Evet, kesin torpil var bu işte, başka izahı yok bunun. Onun gibi boş beleş insanlar yükselir zaten hep.
KÜÇÜK ADIMLARLA BAŞLAR
Yine bir huzursuzluğa,
Göz açmak bu bana.
Yine israf gündüzler,
Ömrümden çala çala.
Bu gereksiz insan topluluğundan,
Acaba nasıl kurtulmaca?
Ömrümü sömürtmeye geldim buraya,
TUTUNMADAN DÜŞENLER
İnsanlar beynimi uyuşturuyor,
Her gün ola bir saçmalık.
Her yerden sıçrayan bir avare,
Başka konuşacak bir şey yok.
Ömrümden çalıyorlar,
Herkese aynadan bakıyorlar.
Her gün bir ölümü unutuyorlar,
BOMBOŞ HEYBET
Boş konuşma seansı başladı,
Ses tellerine tükürdüğüm.
Günahlar yine önümde cirit atacak,
Yine boşa konuşması başladı insanların.
Kimse kimseyi dinlemez,
Ama bir iştah var insanlarda.
Konuşacak bir şey kalmayınca,
BEZDİRENLER DERGÂHI
Herkes gelip geçer,
Geçene kadar ruha işkence eder.
Tomarla sersemlik,
Kalıp gibi oturan gereksiz şatafat.
Herkes bomboş bir bedenden ibarettir,
Kafasının içinde bir pamuk tarlası var.
Gereksiz bir bencillik alır,
DOLU KONUŞMAYA KALIP YOK
Tercihini seç,
Safsatalar akar dalga dalga.
Sen bu tarafa geç,
Yada kaç oralardan.
Bir güzel seç,
Ama olsun ki kalbinden geçen.
Tarifini yap,
Evet, kesin torpil var bu işte, başka izahı yok bunun. Onun gibi boş beleş insanlar yükselir zaten hep.
Ama yağma yok, dedi, bu insanlara kolay kolay yenilmiyeceğim. İsterse kendi oğullarım beni bırakmış olsunlar. İsterse herkes beni bırakmış olsun. Ben tırnağımla kazıdım o toprakları, Tanrı'ya güvenerek. Öyle beleş kaptırmıyacağım, yağma yok, ne onu, ne de kendi canımı.
Sayfa 41 - İz Yayıncılık 1998 BaskısıKitabı okudu
Vallah bana rahat batıyor. Birkaç sokak aşağımız sahile çıkıyor. Hemen yanımda sokağımızın öteki tarafında semtevi var. Emekli memur gibi hayatım var bana batıyor. Yok oraya gitmeyeyim şuraya gideyim diye deminden beri karar veremedim. Sanki af'ola b*k gibi param var bir gün Mayami sahili, bir gün Newyork gidip gelen adamım beleş yer beğenmiyorum
