Resme nasıl bakmamalıyım?
Bir.
Ressamın bakmamı istediği yere odaklanmayacağım. Müze turlarına katılanlar bununla yetinmenin kurbanı.
İki.
Ressamın mesajı nedir arayışının dipsiz kuyusuna düşmeyeceğim, resminin üstünde gözlerimi özgürce koşturmama çelme takmasın müsaade etmeyeceğim. Mesajı olan ressam telgraf çeksin.
Üç.
Kendimi susturacağım.
Önyargılarımdan, ahlak koşullanmmamdan arınmalıyım.
Cocuk gözüyle resme bakabilir miyim?
Dört.
Ormanı görmek.
Bütüne bakmak, ayrıntılara takılmamak.
Beş.
Ayrıntılara odaklanıp bütünü parçalamak. Renkleri, kıyafetleri, ifadeleri tek tek incelemek; ormana değil ağaçlara bakmak.
Altı.
Orman da bitti, ağaçlar da.
Sıra ikinci resim dedigim göremediklerimde.
Neler yok? Ressam neleri seçerken neleri koymamış?
Neleri söylememiş?
Sayfa 445Kitabı okudu
İstanbul'un Rumeli yakasının içme ve kullanma suyu ihtiyacı büyük ölçüde Belgrad Ormanı'ndaki tarihi bentlerden karşılanırdı.
Sayfa 47
Abdülhamid Han, diğer Osmanlı padişahları gibi ağaca, tabiata ve tabiat varlıklarına büyük önem verir ve koruma altınaalırdı. Öyle ki, Belgrad ormanlarına zarar verip ormanı tahripettikleri için bir köyü kitle halinde sürgün etmekten çekinmemişti.
Sayfa 39 - TABİATA ÂŞIK BİR PADİŞAHTIKitabı okudu
Kavramlar algılanamaz, olsa olsa düşünülebilir, yalnızca insanların kavramlar aracılığı ile ürettiği etkiler gerçekten deneyin nesneleridir. Dil, bile isteye, tasarlayarak eylem, bilim, bunlardan kaynaklananların tümü bu tür etkilerdir. Dış deneyin bir nesnesi olarak olarak konuşma yetisi çok kapsamlı bir telgraftan başka bir şey değildir. Bu telgraf keyfi İmleri büyük bir hızla, büyük bir ustalıkla iletir. Peki bu İmler nasıl anlam yaratır? Onlar nasıl yorumlanırlar? Biri konuşurken biz onun sözlerini, imgelemde o anda resimlere mi dönüştürüyoruz? İmgelem yıldırım hızıyla geçmişe uçup sözcüklerin akışına, dilbilgisi çekimlerine göre onları birbirine bağlayıp, devindirip, biçimlerini değiştirip ayrıntılı olarak onların resmini mi çiziyor? Öyleyse biz bir konuşmayı dinlerken ya da kitap okurken kafamızda kim bilir nasıl bir kargaşa oluyordur. Ama gerçekte böyle olmaz. Konuşmanın anlamı doğrudan, açık seçik kavranır, genelde düşlemler bu işe karışmaz. O, usun usla kendi yetki alanı içinde konuşmasıdır. Onun ilettikleri, aldıkları soyut kavramlardır, algıda bulunmayan tasarımlardır. Bunlar bir kere oluşturulur her zaman için geçerli olurlar. Sayıları da oldukça azdır. Gene de gerçek dünyadaki sayısız nesnenin tümünü sarıp sarmalar, içerir, temsil ederler. Bu, konuşma organı olsa bile, bizimle ortak algı tasarımları olsa bile bir hayvanın hiçbir zaman konuşamamasının nedenini kendi başına açıklar.
