Düşün ki kalbi kırık bir kuşum ama yalnızca sana gelmiş tüm kırıkları, yaraları ve umuduyla sana olmuş bir ben olmuşum ama nasıl güzel yanlız yadında dinlenmek, yok böyle bir şey tüm Sabahlar ve seher vakti verdiğin bir dilek hakkım olsa sana derdim ki
Umudumu ve biraz da isyanımı maruz gör artık dualarımı yaşamın ortak bir sevinç paydasında bir kalbin sevinciyle sana gelmiş ve kabul olmuş duamı yaşamaya geldim bu sabah demek istiyorum birazda isyanım ruhumu yaralanması bu yüzden ama yalnızca sana tek sana ve hep sana gelmek isterdim yalnız ayağıma değmeyen su taşlar olmasa hepsi çok canımı acıtıyor ama yine de sonuç odaklıyım o kadar ki bil iyi değilim yanıma gel, gel yanıma ama yalnızca bana bunu bana öyle hissettir bir daha gitmeye yüzüm olmasın çünkü yalnızca sana dolmuş bir şehir bunca kalabalık sen düşün sen anla beni buna ihtiyacım var hemde çok..o kadar ki artık başka şeyde aradım kendimi hiç olmayacaklara aldandım daldım düşün ki beni seni ne kadar bıraktığımı bu bir özlem mi bilmiyorum ama bildiğim şu ki bunu ben değil ihmal ettiğim diğer yarım yazıyor çünkü benim elim ne kalem tutacak takatte ne de başka bir şey öyle işte boşveremiyorum. Özlemişim diyemiyorum oysaki özetlemek çok güzel bir duygu ama ben kaybettim.
birileri mutsuzsa, mutsuzlara nergis yolla…
iki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
iki muhabbet kuşum.
iki kendim varmış maviş anne
biri benmişim, biri mutsuz
ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
dünyaya bile bir dünya anne lazım.
biri sen ol maviş anne, biri ben.
dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
bana da kendi serüvenimden bir yer
beni de kırdılar içimde kırdılar
karanlık camlardan sular akıyordu
şimşekli bir boşlukta saat vurdu
beni de kırdılar belki yalnızdılar
belki onların da çocukluğu yoktu
bütün şarkılara kapalıydılar
bir genç kız değmemişti saçlarına
beni de kırdılar ben artık küsüm
yağmurları yağmıyor ağaçlarıma
sularından içmiyorum susadım ama
beni de kırdılar soğuk bir ölüm
çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma
oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm
bütün şarkılara kapalıydılar
Attilâ İlhan
Beni de kırdılar, ben artık küsüm.
Yağmurları yağmıyor ağaçlarıma;
Sularından içmiyorum, susadım ama.
Beni de kırdılar…
Attila İlhan
MUTSUZA KİM BAKACAK?
İki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
İki muhabbet kuşum.
İki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer
Biliyorum, “ne çirkin bir adam” diyeceksiniz benim için.. Kiminiz alay edecek, kiminiz ürperecek, kiminiz acıyacaksınız belki de. Ne derseniz deyin, nasıl düşünürseniz düşünün hakkımda; ben renkleri anlatacağım size, ruhumun renklerini…
“Yıllardır çıkmıyorsun köyden, seni şehre götüreyim Mazlum” dedi bir komşum. “Gökyüzü, toprak ve dere yeter
Ben Artık Küsüm
...
beni de kırdılar ben artık küsüm
yağmurları yağmıyor ağaçlarıma
sularından içmiyorum susadım ama
beni de kırdılar soğuk bir ölüm
çevik bir bıçak gibi çakıldı aklıma
oysa bir şarkıyım yeniden doğan günüm
bütün şarkılara kapalıydılar
Attilâ İlhan
—
beni de kırdılar ben artık küsüm
yağmurları yağmıyor ağaçlarıma
sularından içmiyorum susadım ama
beni de kırdılar
Alıntı
Ben Artık Küsüm
Beni de kırdılar içimde kırdılar.
Karanlık camlardan sular akıyordu.
Şimşekli bir boşlukta saat vurdu.
Beni de kırdılar belki yalnızdılar.
Belki onların da çocukluğu yoktu.
Bütün şarkılara kapalıydılar.
Attila İlhan
Beni de kırdıIar ben artık küsüm, yağmurIarı yağmıyor ağaçIarıma suIarından içmiyorum susadım ama beni de kırdıIar soğuk bir öIüm.
Atilla İlhan ✨