Tam otuz yıl saatim işlemiş ben durmuşum,
Gökyüzünden habersiz uçurtma uçurmuşum.
Diyorlar Bana, kalsın şiirde sözde yerde,
Sen araştır, göklere çıkan merdiven nerde.
Anladım işi; San’at ALLAH’ı aramakmış,
Marifet bu, gerisi yalnız çelik çomakmış.
Zehirle pişmiş aşı yemeye kimler gelir?
Dilsizce, yalnız ALLAH (C.C.) demeye kimler
( My Writing )
KANATLARI YAMALI KUŞUM BEN. Aldığım darbeler özgürlüğümü çaldılar benden. Hayatımın en muhteşem anılarını kaybettim. Çevremden darbeler aldım. Kanatlarım iyileşmiyor. Gücümü toparlayıp tekrar havalanamıyorum. Ruhumun katilini aramak için çıkamıyorum yola. Kafese tıkıldım ve kaldım. Tek başıma yaralarımı iyileştirmeye çalışıyorum. (Becerebildiğim kadar.) İnsanlar küçücük kafesime bile göz koydular. Beni rahatsız etmek için sürekli uğraşıyorlar. Kendi alemimde , kendi dünyamda yine onların eziyetleri ve nankörlükleri var. Acı vermek için gelmişler sanki dünyaya. Çevreye verdikleri rahatsızlıklara rağmen bu halde bile mutlu olmaya çalışıyorum. İyileşmek için daha fazla çırpınıyorum artık. Ve yavaş yavaş düzeliyorum ; kavuşmanın hayaliyle göklere..
MUTSUZA KİM BAKACAK?
İki sigaram kaldı bu gece için maviş anne
İki muhabbet kuşum.
İki kendim varmış maviş anne
Biri benmişim, biri mutsuz
Ben ölürsem maviş anne, mutsuza kim bakacak?
Dünyaya bile bir dünya anne lazım.
Biri sen ol maviş anne, biri ben.
Dünyanın bütün sabahlarına iki bilet al da
birlikte gidelim maviş anne
Bana da kendi serüvenimden bir yer
Sayfa 20 - Metis Yayınları - Müjde Bilir'eKitabı okuyacak
Uğur Gökbulut
Suskun sanıyorlar beni; değilim.
anlaşılmadığım ve anlamadığım bir dünyada
kelimelere küsüm sadece.
yalnız sanıyorlar beni; değilim.
Adım Katniss Everdeen. On yedi yaşındayım. Evim 12. Mıntıka'da. Ama artık 12. Mıntıka yok. Ben Alaycı Kuşum. Capitol'ü alaşağı ettim. Başkan Snow benden nefret ediyor. Kız kardeşimi öldürdü. Şimdi de ben onu öldüreceğim. Ve sonra Açlık Oyunları sona erecek.
Sayfa 377Kitabı okudu
GURBETÇİ ŞÂİR SERVET YÜKSEL'İN DUYGU SÜZGECİNDEN SÜZÜLEN ŞİİRLER
M. NİHAT MALKOÇ
“Aman ha, gönül kırıp; kırılmaya değer mi?
Boş şeylerin peşinde yorulmaya değer mi?
Ne kaldı elimizde baharından, yazından?...
Bu dünya çiçek olsa derilmeye değer mi?”
(“Değer mi?”- Servet YÜKSEL)
Gönül telimizi
Belki de kasabanın üstünde asa tıkırtılarını andıran yorgun kanat sesleriyle uçup duran bir kuşum artık ben, miniminnacık bir bulutum, ya da ne bileyim, sokaklarda savrulan herhangi bir şeyin hâlâ görülememiş herhangi bir yanıyım.
Sayfa 46
