Ah'lar ağacı
İlk üç vişneyi verdiğinde bahçedeki ağaç
Annem sevindiydi hatırlarım.
Ah demişti.
Ah!
Üç küçük kırmızı dünya verilmişti sanki ona.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı.
Bazen sevinince annem gibi,
Rengarenk reçeller dizerim kalbimin raflarına.
Annem çok sevinmelerin kadınıydı,
Sıcak yemeklerin.
Başına diktikleri o taş,
Ne zaman dokunsam soğuktur oysa.
Ben okşadığımda ama, ısınır sanki biraz.
İç ses!
Bu bahsi kapa!
Sayfa 24Kitabı okudu
Her seferinde bu evi ilk terk eden ben olacağım diyorum ama uyanıp kahvaltı hazırlayan tek kişi ben oluyorum
Hiç böyle tokam olmamıştı. Sana nasıl teşekkür edebilirim?”
Emine gözlerime baktı.
“Beni öpesen örtmenim, evine gidince unutmayasan...”
Saçlarının kalıp sabunu kokusunu içime çekip öptüm Emine’yi.
Biraz mahcup yüzüme baktı.
“Örtmenim” dedi, “size bir şey diyecem. Bugün defterlere bakacaksınız ya... Kaplamamızı söylemiştiniz. Ben üçünü kaplayabildim. Elime para geçince kap kâğıdı alıp öbürlerini de kaplayacağım...”
Öylece kalakaldım. Sekiz yaşındaki bir kız çocuğu... “Elime para geçince...” Onun yaşındaki bir öğrencinin göstereceği mazeretler belliydi: Unuttum, babam kap almadı, yarın kaplayacağım vs... Emine’nin cümlesi kendi sorumluluğunu bizzat kendisinin taşıdığını gösteriyordu. Ailesi köyde yaşadığı için, dedesiyle birlikte kalıyor, her işini kendi görüyordu. Defterlerinden yalnızca Emine sorumluydu. Ve biliyordum ki, dediğini yapacak, kimseden bir şey beklemeksizin eline geçen ilk parayla defterlerini kaplayacaktı. Bana toka almaya kalkmasaydı bu işi halledebilirdi, ama o böylesini tercih etmişti.
Dünyanın neresinde olursa olsun her insana daveti ulaştırma sorumluluğu olan biz Müslümanlar, üzülerek bir şey söyleyeyim ki ben bundan bizarım, dini Müslümanlara anlatıyoruz, başka kimseye değil. Aslında tebliğ dediğimiz şey Müslüman olmayana yapılır, irşad dediğimiz şey Müslümana yapılır. Biz tebliği de, irşadı da Müslümana yapıyoruz. Bir garip bir haldeyiz !
Muhammed Emin Yıldırım
Sevincin Yarısı
Kuşlar yağmur yağdırır da
Yağmur güneşi vururdu ya
Ben sana gelirdim
Sevincin yarısı ağzımda
Zambağa birikir sabahlar
Ovalar atlara binerdi
Kulesine koşuşunca deniz
Cebimde geceden yıldızlar
Arılarla ballarla kanımda
Yüreğim avuç olurdu da
Sonra çeşme de olurdu ya
Mutsuz dönüşler ayında
Ben sana gelirdim
Melih Cevdet Anday