Gözlüklü Şiir
Gözlüğü olmayanlar çok mu acımasız oluyor ne,
Çekip alıyorlar seni gözümden,
Öyle çok eziliyoruz ki gözlük, sen bensiz kırık;
ben sensiz karanlık, nerde insanlık?
Bizi bu kadar kırmasalar, di’ mi cam
dostum, onlara da birer gözlük alırdık! 
Haydar Ergülen
Çok dengesizim değil mi? Sen sol tarafıma bu kadar yüklenirsen ben nasıl dengemi bulayım
Sana dargınım, başka yolu var mı? Gülüşünde kaldım, yok, bu gönlüm sargılı. Ben hala bir deli, sen hala bir delilsin. Bir sabah uyandığım gibi, sesimi duyan hiç değilsin.
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
Sen nerdesin, Mutlu musun?
Aslında hiçbirimiz olduğumuz yerde mutlu olamıyoruz
Hep mutluluğu uzaklarda arıyoruz,
Mutluluk hep uzak bir yerdeymiş gibi zannederiz,
Ulaşılması zor ve güç...
Hep aynı yemek yemek sıkarmış insanı
Hep aynı şehir bayar mı insanı,
Farklı tatlar ararsın ama sonra özünü özlediğini fark edersin.
Peki neden farklı tatlar ararken alışık olduğumuz tatları yerle bir ederiz? Onu her şeyiyle tanıdığımız için mi?
Nerdeyim ben?
Olduğum yerden sıkıldıysam, bulunduğum yerin suçu ne, burda sorun sensin sıkılan sensin.
Kim haklı? Kim haksız?
Bulunduğum yer mi? Yoksaaaa...
Bir yeri beğenip özünü gömen mi?
Böyle olmaması için çok çabaladım . Bende kendini bitirmemen için çok uğraştım ama sen her şeye rağmen asla kırmaktan dökmekten vazgeçmedin. Merak ediyorum değdi mi ? Şimdi onlar yerine sen olabilirdin yanımda . Şimdi onlar yerine ben olabilirdim yanında .
Sevebilir misin beni
Ne var bu dünyada aşktan başka
Aşk bizim ki gibi görünse ilk bakışta
Varsa yoksa aşk ve sen
Oysa bilmem ki ben aşk nedir,bende ki sadece sen
Issız bir sokağı aydınlatan lamba mıdır
Veya çölün ortasında açan bir çiçek mi
Aşk yoksa belirsizlik içinde çırpınan umutlarımız mıdır
Sahi nedir bu aşk,senden göremediğim sevgi mi
Bence aşk olmayacağını bildiğin halde sevmektir
Onu gördüğü anda ritmi değişen kalptir
Parlayan gözlere şahit bu kimsesiz geceler
Aittir ona onsuzken bile bitmeyen güzel sevmeler
Çocuksu bir heyecan yaşatabilir misin bana
Tek bir gülüşünle yerle bir olan bana
Uzaklara daldığım vakitlerde anlar mısın beni
Hissedersen sevebilir misin bir çocuk edasıyla beni
Kamile Kanatlı ❤️🩹
Sen edebiyatçısın ben borsacıyım ama benim edebiyata ilgim seninkinden daha çokmuş değil mi canısı sen giderken Biz geliyorduk:)
Deprem Çocukları
“Şimdi evsiz kalmış çocuklar gibiyim.”
Hayat bir anda karanlıkta bırakıverdi onları, bir anda…
Gözlerindeki çaresizlik ve belki de kimsesizlik o kadar yürek yakıcı ki anlatılmaz, anlatılamaz. Dün koşturduğu sokaklar gecenin karanlığına gömüldü ve sabahlara kimsesizlikle uyandılar. Bazıları ise uyanamadı…
Bir günlük kabul ettiler acılarını, hakkın takdirini bağırlarına basıp hiçbir şey olmamış gibi. Oyunlar oynadılar harabelerin manzarasında.
Yağ yağmur yağ! Deprem gecesi yıkadığın acıların izi geçer mi sanıyorsun? Çocukların gözyaşları senden kudretli ki ağlamazlar. Sele kapılmasın kimse diye gülerler acılara. Şimdi minnacık gözleri suların dolduğu yardım çadırlarının aralığında, güneşin doğuşunu izlerler yeni günün umuduyla. Her gelen ya da gelmesi istenen yardımın umuduyla…
Ve sen! Sıcak evinde sıcak yemeğini yerken, rahat yatağında sevdiklerinle uyurken vicdanın nasıl sızlamaz deprem çocukları şefkate açken… Görmek istemiyorsun, duymuyorsun söyle der mi kalp ben böyle iyiyim?
Bu duygusuz dünyanın duygusuz düzeninde yüreğim; onlar kadar enkaz, kimsesiz, çaresiz…
Deprem çocuğu aslında der ki; Açlıktan, evsizlikten değil korkum, sarılırsan kaybettiklerimi hatırlar ağlarım. Yine de sarıl biraz güler gibiyim, gelmez uykum.
Bense şimdi evsiz kalmış çocuklar gibiyim. 
Adil Güneş
Sen başka bir yerde,
Hiç mi hiç düşünmezken beni
Ben hiçbir an hiçbir yerde,
Zihnimden atamıyorum seni
Sigara zaten içerdim, maalesef
Ama bir paket ilk kez bu kadar erken bitti
Aynı seninle kurduğum hayaller gibi
Sigara başladı bitti, kurduğum hayaller başlamadan
Sen başka bir yerde,
Belki de başkasıyla hayal kurarken
Ben,
Artık hiçbir yerde hayal kurmuyorum
Sen başka bir yerde,
Kendi halindeyken
Ben kim bilir nerde, ne haldeyim
Bilmezsin...
Murat Şahan
İçten, samimi düşünceler...
"Sana bilerek ve isteyerek zarar verebileceğimi düşünmen gerçekten inanılmaz. Benim de her insan gibi bazen zihnime kötü düşünceler geliyor.
Ama asıl önemli olan o kötü düşüncelere yenilmemek değil mi? Kim sürekli iyi şeyler düşünebilir ki? Ben söyleyeyim hiç kimse. Hayatta hatalar var, kötü düşünceler var, önemli olan toplamlar.
Benim
Bana kimse sen gibi baktı mı bilmem ama ben kimseye sana baktığım gibi bakmadım.
Üzmüşler çocuğu, diğer çocuklar. "Senin baban çöpçü, sen de pis kokuyorsun” demişler. Vicdan duygusu tam gelişmemiştir okul öncesi çocuklarında. Zaman zaman böyle acımasız olabilirler. Kırmışlar yavrucağın kalbini.
Konuştum babayla. Çok üzüldü, çocuğunun üzülmesine. Dağ gibi adam gözyaşlarını ilk kez ayırdı gözlerinden belki de. “Üzülmek
Gözlerinden sessiz gözyaşları süzüldü. Sonn
youtu.be/JvEqfgrtwQ4?si=...
Ben Ölmeden önce gelemiyeceksin demek? Artık ebediyen ayrılıyoruz, öyle mi? Bana öyle geliyor ki sen gelsen iyileşirim. Ama, iyileşeceğim de n'olacak?