Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.31
Güncelde ne var ne yok bakayım derken nazarı dikkatimi celb eden bir roman Saatçi İbrahim Efendi Tarihi.
Evvela Ali Kerem Morgül, yazara verebileceği en güzel hediyeyi vermiş ve harika bir tasarım sunmuş. Bu tasarım metnin ilk bölümü ile birebir örtüşüyor. Ve tasarımın bu kadar damga vurduğu metni daha önce görmemiştim.
Roman zihni 1934 doğumlu
Başkasının Müziğini Duyabilmek
“Gördüğün gibi piyano çalmasını bilmiyorum. Ama sen çaldığında müziği duyabiliyorum.”
Bu kitabı okurken sanırım beni en çok sarsan cümle bu
oldu oldu. Enteresan bir şekilde kendi geçmişime gittim. Owen’a bir çok yönden benzeyen bir çocukluk geçirdim. Muhtemelen bugün de yalnızlık isimli evcil hayvanımla birbirimize bu kadar sadık olmamızın en büyük sebeplerinden birisi de bu.
İnsanları çocukluklarındaki ilişkiler büyütür tıpkı Owen ve Natalie’de olduğu gibi. İki doğru insan yan yana geldiğinde o ikisi artık Her yerden çok uzakta olacaktır. Sizin de başınıza gelmez mi sevdiğiniz insanlarla yan yana olunca dünyadan uzaklaşma belki de Throne’a taşınma hissi.
Bu kitapta öyle çok da aman aman şeyler bulabileceğinize, bir edebiyatçının karmaşık cümleleri arasında akıl yanması yaşayacağınıza söz veremem ama gençliğinizden, ilk dostluk veya ilk aşkınızdan bir şeyler bulabileceğinize söz verebilirim.
Neticede her birimiz insan taklidi yapan gorillerden fazlası değiliz ve taklit ettiğimiz insana tabii ki çoğunluk karar veriyor.
Not: Ben bu kitabı okurken en çok Mac DeMarco’nun Chamber of reflection isimli şarkısını dinledim.
Arkadaşlar düşmana dönüştüğünde verebilecekleri zararın limiti yoktu
Ey Shakespeare sen nelere kadirsin...
Spoisiz yorum:
Uzun zamandır gördüğüm yorumlar ve editler olsun oldukça merak ettiğim bir kitaptı fakat daha yorumun başından olumsuz bir şey söyleyeceğim.
Türü için Dark Academia diyorlar belki bu türde ilk kez bir kitap okumaktandır emin değilim ama ben kitabın içine çok geç girebildim. O zamana kadar da günlük hayatta bile kafayı Shakespeare ile bozmuş yedi tane üniversite son sınıf öğrencisinin okumak zorlayıcı oldu. Hep bir bölüm daha okuyayım diye diye iki yüze kadar geldim. İki yüzden sonra daha kolaydı benim için okuması.
Bunlara karşı sanattaki deliliği çok güzel anlatmış yazar, ayrıca bazı betimlemeleri çok iyiydi kaleminin gücü buradan belli oluyordu. Ayrıca karakterlerin, oyunlar için seçildikleri rollerde söylediği replikler hikayenin o anki akışına öyle uymuş ki bu denk gelmeler için üzerinde çalışıldığı belliydi.
Cinayet anından sonra altılı grubun yaptıkları beni cinayeti kimin istediğinden daha çok şaşırttı. Bir yerde, hepsi için geçerli bu, Shakespeare olan tutkuları arkadaşlıkların önüne geçti.
Kitap genel olarak beni anlayamadığım şekilde iten karanlık ve bütün karakterler icin düşman başına dediğim bir şekilde ilerledi. Belki Flippa hariç. Başrol Oliver bile düşünceleriyle beni deli etti. Kimden hoşlanıyorsun sen de kiminle ne yapmak istiyorsun bir karar ver diyesim geldi. Onun bu kafa karışıklığı sizi de etkiliyor, Oliver gibi hissediyorsunuz.
Karanlık rahatsız edici hislerle dolmak istiyorsanız kitap size göre.
Ben de kitabın sonundan sonra kendi teorilerimi üretmeye gidiyorum :)
Kitap "Hayatın Anlamı Nedir?" sorusuyla başlıyor. Yaşamın anlamı bir ekip içinde sorumluluk almaktan geçiyor. Bundan sonra herkes için en iyisini yapmaya çalışıyorsun bu tabii ki de seni de etkiliyor. Çünkü yaşamın temel birimi bireydir ve yaşam bir ekip işidir.Gelişmiş insan kendi "ben"i ve içindeki "biz"i keşfetmiş insandır. Herkesin hayatında bir sürü ekip var ve ekibin üyesiysen ekibin iyiliği, mutluluğu için her şeyi yaparsın. Tüm sorunlarını çözersin. Çünkü ekibin içinde sen varsın ve ekip iyi olursa mutlu olursa sen de iyi ve mutlu olursun. Ekipte sorun çözülürse senin de sorunun çözülür.
Belki 2 milyar müslümanız, aynı hadisleri mi okuyoruz? 50 tane müslim ülke güya...
Hayatımda hiç bu kadar beddua etmedim. Belki beşyüz defa Allah belanı versin, Allah belasını versin demişimdir. Ama şimdi ettiğimin yanında bir hiçmiş. Çünkü bugüne kadar yaptığım bedduanın hiç bir önemi yokmuş. Çünkü benim şimdiye kadar yaşadığımı sandığım bütün
"Ben ne yaptım da bu böyle oldu..."
Kitabı okurken evet hatalar vardı. Bazen uzun, bazen devrik cümleler kullanılmıştı ama en önemlisi kitap edebiyatımız için çok önemli ve sırf bundan dolayı bile herkes okumalı. Özellikle içinde bulunan "kediler" adlı öyküsü tam bir ibreti alem önce ben ne yaptım demeden yapılan yargılama, önce kendine bakmadan, durmadan, düşünmeden, suçlama. Sen bir kendine bak ki o kadın niye bu kadar çok kedileri sevdi? Niye evde sen değil de kedilerin sözü geçti ? Sen ne yaptın da kadın artık seni takmaz hale geldi. Önce dur bir kendini sorgula ! Ben olsam adamın yerinde önce durur ve derim ki ben ne yaptım da bu kadını bu hale getirdim, ben ne yaptım da beni değil de kedileri tercih etti, ben ne yaptım demeli önce insan hayatta olduğu gibi burada da hiç bir şey sebepsiz olmaz ! Hem şöyle düşün senin bile bir sebebin var bu dünyaya gelmen için kimisi bunu ibadet etmek der, kimisi mesleğini gösterir, kimisi daha farklı bir şey sunar ama illaki sunar sebepsiz hiç bir şey yoktur ! Özellikle sadece herkesin kediler hikayesini bile okumasını isterim; çünkü aslında bu o dönem yazılmış çok güzel insana "ben ne yaptım da bu böyle oldu" sorusunu sorduracak bir hikaye. Bundan dolayı gayet başarılı ve dönemine göre gayet güzel Sami Paşazade Sezai'yi ayakta alkışlıyorum... Dönemine göre gayet başarılı bir kitap...
·
Puan vermedi
Bazen gitmek gerek, hiç görmediğin yerleri görmek için... Bazen her şeyi unutmak gerek,en sevdiğin şarkıyı silip ilk defa duyuyormuş gibi dinlemek gerek.Sevmek gerek,sanki acıları tatmamış gibi yeniden tanışmak gerek.Yardım etmek gerek, tamam bazen de yardım edilmesine izin vermek gerek. Yaraların derin de olsa dikiş atılmasına izin vermek gerek.
33 günde okuduğuma bakmayın güzeldi, ben biraz gevşek ve tembel bir insanım. onun için bitiremedim bir türlü yoksa iyiydi yani. rae... sen nesin bebeğim? rae ve onun karanlığı daha doğrusu... ben onayladım bu çocuğu. kıza acayip zafi vardı yani aradığımız kan bulundu. ben böyle kıza ölüp biten karakter seviyorum ya. başka türlü katlanamıyorum. bağımlı, gerekirse takıntılı olacak. yoksa ne işe yarar? ikinci kitap yakında gelirse çok hoş olur, tadından yenmez. mara'da sevilesi bir karakterdi, kimsenin önünde ezilip büzülmedi. apollon'u elime verseler bir güzel evire çevire döverim, az bile ona. götü arşa çıkmış herifin. karr ve tara'yı da sevdim umarım kimseden bir bokluk çıkmaz.
SEVSEYDİ GİTMEZDİ
“Bu devirde öyle her şeye inanmayacaksın arkadaş, kimse için ağlamayacaksın. Gün gelir senin gözyaşında yüzer bunlar.”
“Eskidendi o aşklar, sevgiler, tutkular... Hepsi eskide kaldı. Artık kimin kimden çıkarı varsa o onunla beraber. Gerek sevgi gerek para, adını sen koy...”
Güzel bir deneme kitabı okudum. Bir insan deneme kitabı okurken ağlar mı? Ben ağladım işte... Yazılanların duygu yoğunluğu ile geçmişte yaşadıklarımı bağdaştırdım. Usul usul dokundu yüreğime... Evet yazarımızın dediği gibi sevseydi gitmezdi... Seven insan önce mücadele eder ve eğer ki gerçekten olmuyorsa o zaman vazgeçmek zorunda kalır... Ve ki kimse için kendimizi ve hayatımızı değiştirmemeliyiz, eğer ki değiştirirsek kendimiz olmanın dışına çıkar başka biri oluruz. Ne olursa olsun kendimizden vazgeçmeyelim. Önce kendimizi sevelim. Yazarımızın emeğine yüreğine sağlık. Sevgiyle.
#zeuskabadayı #sevseydigitmezdi #okudumbitti #yorum
Kitabı biraz önce bitirdim. Klasik bir kurgu ve sırf merak edip okudum. Aslında sayfa 200lere gelene kadar çok çok sıkılmıştım hatta bırakmayı düşündüm ama niçin bu kadar sevildiğini anlamam için de kendimi zorlayıp devam ettim ve sırf o son aile draması yüzünden de ikinci kitabını okurum diye düşünüyorum.
Shan'ın ben küçüğüm itemleri bi süre sonra sıkmaya başladı dünyadaki tek kısa boylu, ufacık tefecik kişi sen değilsin lütfen artık sus. Şunu da demeden geçemeyeceğim fazla tekrara düşmüş. Bu kadar uzatmasına hiç gerek yoktu 300-400 sayfada gayet yazılabilirdi ki yazsa sıkıntıdan patlamazdık. Genel olarak beğendim mi eh,, çok beğendim diyemeyeceğim. Abartılacak kadar güzel değil. Vakit geçirmek için okuyabilirsiniz.
