Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.36.31
Kitabı yaklaşık bir ay gibi bir sürede sindire sindire okuyup bitirdim ve hakkında birkaç paragraf yazmak istiyorum. Yazmaya başlamadan önce kitap hakkında yazılmış tüm incelemeleri okudum ve insanların da benim gibi hissedip hissetmediklerini merak ettim. İncelememde fazla teknik veya felsefi bilgilerden bahsetmeyeceğim. Sadece okuyup
Kendimce bir profil çizmem lâzım ya, hemen kuruyorum ortamı kafamda;
Herkes oturmuş, kalabalık bir masa ve gırla muhabbet. A'dan Z'ye tüm tiplemeler mevcut. Sandalyelerin birinde de Güray Süngü oturuyor . Ara ara ona dönen sorulara kestirmeden verdiği cevaplar dışında konuşmuyor. Gözleri herkesin dudağını okuma peşinde. Kulakları kapı gıcırtısında. Mavra yok.
Hep yazıyor.
Önce beynine.
Sonra kalemle.
"İnsan yazarken sadece anlaşılmak değil, muhakkak ki aynı zamanda anlaşılmamak da ister." demiş Nietzsche. Bunu Güray Süngü ve bu minvalde birkaç yazar için geleceği görerek söylemiş ihtimali bile olası çünkü her zaman böyle kalemlerle karşılaşmak mümkün gelmiyor bana.
Öve öve bitiremediğim kitapların ciddi bir farkla yabancı edebiyat ürünleri olduğunu anlamak için doktora yapmaya gerek yok sanıyorum. Okumaya paralel giden bir yok sayma eylemi mi yoksa iyi yazarlar "işi bilsem yeter işe kim gidecek" mi diyor bilemiyoruz tabii. Biz elimizdekilere bakıyoruz.
Burada da çok başarılı bulduğum bir yazar olarak çıkıyor işte karşıma Süngü. Karakter içinde karakter yaratma, fantastik mi 'fanteztik' mi tam kavrayamadığımız düşler, paralel evrenler arasındaki gerçeklik.
Ben olma,beni arama,beni bulma, benden olma.
Düşevi Pansiyonu'nda gözünü açan kahramanın kendini bulma uğruna Havva'ya kur yapmasına kadar uzanan yolculuğu.
Yine diyorum ; Güray Süngü içine içine atmış ama dışı kasırga. Okurunu zorlamayı seviyor, beyin yakıyor.
"Aman kısa kitap, hadi ham yapayım" olayı burada işlemiyor.
Küçük şizofrenik sancılar.
Hoşgeldiniz efendim.
10 yaşındaydım, evimizdeki kitaplığı karıştırıyordum, ablam liseye yeni başlamıştı, yeraltı edebiyatına merak salmıştı ama babam kızardı hep. en azından odana koy şu kitapları, kardeşinin dikkatini çekmesin derdi. yalan yok kapağı hep çok dikkatimi çekerdi de içinde sanki zararlı şeyler varmış gibi karıştırmaya korkardım hep. -aynı şekilde
Bu kitap Mustafa Ulusoy'un okuduğum ilk kitabıydı yaklaşık 7-8 yıl önce lisedeyken okumuştum ve çok çok etkilenmiştim. Hatta psikolojiyi sevmem ve tercih etmemde etkisi büyüktür. Varoluşsal sancılar diye tabir ettiğimiz ve her insanın hayatında mutlaka bir dönem sorguladığı sualleri fark ettirmeden insanın aklına hem yerleştiriyor hem de cevaplandırıyordu. Yıllar sonra özelikle psikoloji bitirmiş birisi olarak bu romanı tekrar okumaya karar verdim. İlk zamanki kadar etkiledi beni yine. Kendimi tanıdığım, kendimle yüzleştiğim, kendimle hesaplaştığım çok fazla an oldu kitabı okurken. Yazarın da zaman zaman kendisiyle yüzleştiği ve kendisini tanıdığı anlar olduğunu düşünüyorum bu romanı yazarken. Velhasıl, varoluşsallığa, benliğe, insan psikolojisine dair şeyler okumayı sevenlere tavsiyemdir. İlk defa okuyacaklara, sıradan bir romanın akıcılığından ziyade bir düşünce kitabının yoğunluğuna sahip olduğu uyarısını da yapmak isterim.
Umut YALIM, 19 Ağustos 1984 yılında bir ürün yerleştirmesi gibi İstanbul'da doğdu. Gece 12’den sonra başlıyor krallığı. Kalbindeki prizi cebinde fişiyle birlikte taşıyor. Aşkla gargara yapmayı seviyor krallığında. İntihar ediyor ama müntehir olamıyor. 2003 yılında, liseyi Saint Benoit Fransız Lisesi’nde bitirdikten sonra aynı yıl İngiltere’ye
Detaylı bir inceleme oldu, idare ediniz :)
i.hizliresim.com/zja7X7.jpg
Evvela incelemeye şu soru ile başlamak gerekiyor: ‘İnsan neyle yaşar?’ Bu sorunun cevabı kitapta anlatılan hikayelerde açıkça belirtiliyor. İncelemenin sonunda bu sorunun cevabını zannımca vereceğim.
Tolstoy’un kaleme aldığı ‘İnsan neyle yaşar’ kitabı temelde aynı değerler üzerine oturan, 6 farklı kısa
SİYAH DERİLİ KARDEŞLERİMİN GAZABINI ÜZERİME ÇEKSEM DE SÖYLEYECEĞİM: SİYAH İNSAN İNSAN DEĞİLDİR! (FRANTZ FANON)
İnsan kozmik bir titreşim içinde titreşip duran bir EVET’tir.Kökünden koparılan,kovalanan,yokuşa sürülen ve kendi varoluş sorunsalı içinde bulup çıkardığı gerçeklerin birbiri ardından yokolup gittiğini görmeye mahkum edilen
