VE ÇOCUĞUN UYANIŞI
BÖYLE BAŞLADI
Gül kokuları çocukların kaburga kırıklarından geliyor
Acıyı ve insanlığı çocuklar
Böyle dayanılmaz kıldılar ve yeni suları
Onların bilgileri getirdi
Elleri önlerine bağlı - duruşları
Omuzlarından göğüslerine doğru kıvrık ve yumulu
Yaşarlar ebedi göz ve ölümsüzlük aşısı yapan kitabı
Ki şimendifer
Nasıl peşinden koşturursa katarları yolcu
Sayfa 77Kitabı okudu
İyi geceler
benim her gece oluşunda düştüğüm derin bir kuyu var içimde, siz bana gelmişsiniz "umut" diyorsunuz benim alıp veremediğim, tüm savaşım kendimle.
Korkuyorum. Hislerim bedenimi körüklüyor. Kor bir ateşi seyredercesine dalıp gidiyorum uzaklara. Uzaklar giderek yakınlaşıyor. Ben yine korkuyorum. Zaman geciyor. Küçük binalar arasında yalnızlığım büyüyor. Taş duvarlı kalelerden geliyor eski bir atlı. Benimse gördüğüm kırmızı mavi bir yol geçen hanı. Kimler geliyor kimler geçiyor. Bugün çok korkuyorum. Dün bu kadar çok korkmamıştim. Nedense bugün birşeyler oluyor. Kimileri doğuyor kimileri ölüyor. Hayat bu yaşadığın kadar. Ölüm bu süren dolana kadar. Nefes alamiyorum. Mutluluklar mi azalıyor ozlemler mi çoğalıyor her ne oluyorsa bugün bir seyler oluyor. Korkuyorum olacaklardan. İstasyondaki sarı çizgilerden varlığını haykıran sessizlikten umutlarimin sönmesinden kurumuş toprak gibi bir daha filiz verememekten korkuyorum. Çöl gülü değilim ben. Dayanamam solarım kendi dikenlerimin üstüne. Bana baharlar gerek. Hiç solmayan papatyalar.. yine de korkuyorum alınırsa tacım bu benim kendimle savaşım. Her seyin iyi olacagina inancimla artik korkmuyorum köprü altlarındaki kirli elbiselerden. Çünkü köprülerden sular gecermiş. Demem o ki o köprüden cok sular aktı. Bu kadar korkakligima rağmen hiç korkmadim sevmekten. Sevdiğime sevdiğimi soylemekten. İnsanın başına ne gelirse hep meraktan gelirmiş. Benim başıma neler geldi bir bilsen.. zaman her şeyin ilacı derler. Fazla içersen zehirliyor işte.. korkma zamansız içmem ben.. zehrin en guzelinden bir vedadır bu. Hoşçakal dün.
Bu Gün Seni Yüreğimde Öldürdüm...!
Ne Zaman Islatsa Yağmur Bu Kaldırımları Buğulu Bir Hal Alır Gözlerim Sonra Süzülür Gözyaşı Tanecikleri...
Ne Zaman Ağlayıp Sızlasa Bir Yorgun Bulut Kıramaz Gönlüm Esaret Zincirlerini...
Yüreğim Saçlarımdan Dağınık Gözlerimde Ümitsiz Bir Bekleyiş, Kederler İçinde Yalnızlığımı Öğütüyorum...
Sevgimi Ayağının Altına
Benim kendimle olan savaşım sanırım bitti. Ne bir şarkı düğümlüyorum aramızdaki mesafeye ne de düşüyorum o düşmeyi alışkanlık haline getirdiğim uçurumlardan her gece. Yaramın taze olduğu zamanlardaki gibi güzel de değilsin, artık dalına da kuş konmaz senin.
Kendimle savaşım!
Memnun oldum 
Vüs'at O. Bener ...
Öncelikle ilk incelememi yapıyorum. Kusurlarım olursa affınıza sığınınıyorum.
Şöyle başlayacak olursam bu kitap hakkında düşüncelerimi paylaşmak beni bu kitaba karşı sorumlu tutuyor. Öncelikle yazar ile ilgili birkaç noktaya değinmek istiyorum.
Vüs'at O. Bener... Çok çok memnun oldum, geç kaldım bu buluşma için hatta.
