yarasa'nın 21 şiiri
youtu.be/hkJQWf8MfDw?si=...
1
ölüm rengine bürünmüş
bir Ahmet Erhan portresi gibi
dolaştım kendi kıyılarımda
gözlerinden öpmenin hayali durmuyor yerinde.
bu seneyi böyle hayal etmemiştim. bu senenin yazını, baharını ben hiç böyle hayal etmemiştim. herşey yoluna girecek demiştim, herşey raydan çıktı. herşeyi yolunda tutmaya çalışırken, herşeyin raydan çıkışını çok paket sigara içip gözyaşları içinde izledim. delirdiysem bundan. ne alakası var bütün bunların benimle demiştim, benim bütün bu olanlarla ne alakam var demiştim. ben hiçbir şeye ilişmeyecektim, hiçbir şey bana ilişmeyecekti. oysa ne çok kurşunlar sıkıldı, ne çok yaralar alındı, ne çok kanlar aktı. ne çok susuldu, ne çok konuşuldu bu masada. kalpler ne çok kırıldı, ne çok yaralar sarıldı. ne çok özledik özlediklerimizi, ne çok hatırladık unutmak istediklerimizi. kurtulmak istediğimiz herşeyin içinde yüzerken bulduk kendimizi. sen iyi misin şimdi. söyle sen iyi misin. ben artık iyiyim. artık alıştım. alışamamaya da alışıldı.* aşılamaması da aşıldı. sen de, kapadın mı gözlerini uzanıp zemine?* çünkü yıldızların da a.koyduk gökyüzünün de.
kötü. kötü. kötü. bizi bu kadar iyi yapan şeyler çok, çok, çok kötü.
"Herkes kolay olanı sever. Peki, benimle zor olana da var mısın?"
Sayfa 287Kitabı okudu
Az önce durakta 17 yaşında bi kızla tanıştım bu soğuk havada 1.5 saatlik yoldan gelmiş sevgilisinin evinin önünde saatlerdir bekliyordu. Biraz sohbet ettim ağlamaya başladı.
Çokta farkım yoktu ondan .. özlediysen arasana dedim açmaz ki dedi, olsun sen dene dedim engelledi beni dedi, niye buradasın dedim bu banklarda anılarımız var dedi.. bir arkadaşına söyle arayıp burada olduğunu söylesin seni görmek istiyorsa gelir dedim abla gelmez hemde çok kızar dedi..
Seni istemiyorsa neden buradasın yoluna gitsene dedim çok özledim o beni hiç özlememiş dedi.. daha ne kadar burada kalıp bekleyeceksin gece soğuk hem karanlık yazık değil mi sana montun bile yok üstünde paraya ihtiyacın var mı dedim yok asla yok abla dedi.
Çay içelim aç mısın dedim abla 3 gündür yemek yemiyorum kiloluyum diye mi sevmedi beni dedi.. Daha küçücüksün kimler gelir geçer dedim bir daha aynı duygularla sevebilir miyim aynı heyecanla bankta oturabilir miyim dedi.
Kendimi gördüm karşımda İlk gelen otobüse bindim . Benimle gelmesi için yalvarabilirdim bile ama bazı acıların merheminin acının kendisi olduğunu ne yazık bende öğrendim. ..
göz yaşlarımla otobüsteyim.
Açılmayan kapı eşiğinde kendi rızanla beklemek
sen ne beter hâlsin ..
«Sürekli ne kadar yanlış yaptığımın ve yetersiz olduğumun yüzüme vurulduğu bir ilişkide ben konuşma şevkimi kaybederim; annem benimle konuşmak isteyebilir ama ben istemem. Kendisine saygısını önemseyen hiç kimse de istemez. Sohbetin başlaması ve devam edebilmesi için o ilişkide kişilerin kendini umursanmış, kabul edilmiş, değerli, güvenilir ve ekipten biri gibi hissetmesi gerekir. Nasihat eden bunu sağlayamaz.»
Sayfa 114
Not
Ziraat portföy benimle oyun oynayamazsın...🤣
Ben sözümü tuttum...
Artık kendime çalışıyorum...
Sen gizem nedir bilir misin?🎃🎃🎃
Nenemden kalan bir mirastı o portföy...
Ölünce ben sahip çıktım...
Konukoğlu 'nun kökünü kazımaya niyetli bir deli var...🤔
Bunlar sanıyor ki hiçbir şeyin farkında değil!
24.04.2024
Çok geceler geçirdim kimsesiz başıma. Çok sevdiğim yağmurun altında ısnlanmak istemediğim geceler oldu benim. Yağmur yağdığında giyecek tek bir kıyafetim olsa da yağmurda ıslatıp ıslak giymeye razıydım ben. Yağmur yağdığında gözyaşlarımı gizliden gizliye akıtıp toprağa karıştırıyordum. Gizli ağlardım seninleyken de sensizken de. Yanında ağladım
Gelme diyorsun
Bu gel demektir
Birazdan güneş doğacak
Doludizgin atlılar geçecek yüreğimden
Seni düşüneceğim
Gümüş mahmuzların parlaklığınca
Yağmur nal izlerini örtmeden
Sana geleceğim
"Benimle o kadar sert sevişmeni istiyorum ki," dedim, "her şeyi unuttur."
Sergei beni kıçımın altından tutup kaldırdı ve ön kapıya doğru taşıdı. Bacaklarımı beline doladım ve yüzünü avuçları- mın içine alıp her yerine öpücükler kondurdum. Kusursuz bur- nuyla başladım, sonra alnına ve kaşlarına geçtim, her bir detayı hafızama
Sayfa 210
Uçak Ankara’ya indi, bu hayalle Ankara’daki ağabeyimin evine gittim. Yemek yerken bir yandan benimle konuşuyor gibiydi ama esasında televizyon seyrediyordu. Müthiş bir hayal kırıklığı yaşadım. Hayal kırıklığının derinliğini ve yaşama anlam vermenin yeni bir aşamasını sen hayal et!
.
Geriye gidemeyiz. Çok fazla pişmanlık var. Lütfen benimle birlikte ilerlemeye devam eder misin?
.
.
.
Hiç kimseye benzemeyen bu adama deli denmez mi?
Tepem attı, başladım bağırmaya: "Ben bu evde esir miyim, köle miyim? Çocuğa bak, okula koş, evin ışı bıtmıyor, bir de bizim şehzadenin gönlünü eğlendirecekmişım, yeter artık! Ne bu yahu, yok vergisiymış, belediyesiymiş; ben insan değil miyim? Benim gezmeye, dinlenmeye hakkım yok mu?"
Şeref çıktı, odaya mı, mutfağa mı gittı bilmiyorum;
