Bertrand Russell
"Çağımızın en büyük sorunu; akıllılar hep kuşku içindeyken aptallar küstahça kendinden emindir."
-Bertrand Russell
Herkesten ayıbını saklamak,
Pişmanlıklarını sayıp dökmek bir bir
Ve suçunu örtmek için tek çıkar yol,
Sevdiğinin göğsünü gözyaşlarıyla ıslatarak ölmektir.Mutlu Olma Sanatı, Bertrand Russell (Sayfa 140)
Köpekler nasıl ki kendilerinden korkanlara daha çok havlar ve saldırırlarsa insan sürüsü de onlar gibi davranır. Onlardan korkar ve korktuğunuzu belli ederseniz onlara iyi bir av olursunuz. Oysa umursamazsanız güçlerinden kuşku duymaya başlar ve size sataşmaktan vazgeçerler
Dışlayıcı bir milliyetçilik muzaffer ulusların bile yararına değildir.
Dünyaya bir insan getirmenin çok ciddi bir iş olduğu, çocuğun ancak sağlıklı olması bekleniyorsa, iyi bir çevrede yaşayacak ve annebabadan ilgi görecekse dünyaya getirilebileceği öğretilmelidir.
Anne ve baba evli değilse, çocuk hiç hak etmediği bir yaftayla doğar. Anne ve babadan birinde zührevi hastalık varsa, çocuk büyük ihtimalle onu miras alır. Bakamayacakları kadar çok çocukları varsa, aile içinde yoksulluk, kalabalık, büyük ihtimalle ensest var olacaktır. Yine de ahlakçıların büyük çoğunluğu annebabanın gebeliği önleme suretiyle bu sefaletin nasıl önüne geçebileceğini bilmemesinin daha iyi olduğunda hemfikirdir. Ahlakçıların hoşuna gitsin diye milyonlarca insana işkence hayatı çektirilir. Hem de sırf üreme arzusu eşlik etmediği takdirde cinsel ilişkinin günah olduğu, ama doğacak çocuğun perişan olacağı kesin olsa bile üreme arzusu varsa günah olmadığı farz edildiği için.
Fiiliniz bir amaca duyduğunuz arzudan ve araçlara dair bilgiden kaynaklanır(...)insanlara istemedikleri şeyleri yaptırmanın bir yolunu tasarlamak mümkün değildir. Mümkün olan şudur: Bir ödül ve ceza sistemiyle onların arzularını değiştirmek. Toplumsal onay ve itiraz da bunun etkili bir biçimidir. Dolayısıyla yasa koyucu ahlakçı için sorun, otoritenin arzu ettiği şeyin azamisini elde etmek üzere bu ödül ve ceza sisteminin nasıl düzenleneceğidir.
Ne bilgisiz sevgi ne de sevgisiz bilgi iyi bir yaşam üretebilir. Ortaçağ'da veba salgını çıkınca din adamları halka kiliselerde toplanıp kurtuluş için dua etmelerini salık veriyordu; bunun sonucunda da salgın dua eden kalabalıklar arasında olağanüstü bir hızla yayılıyordu. Bu bilgisiz sevginin bir örneğidir. I. Dünya Savaşı ise sevgisiz bilginin. İkisinin de sonucu kitlesel ölümler oldu.
Ben ölünce çürüyeceğime ve benliğimden geriye hiçbir şey kalmayacağına inanıyorum. Genç değilim, yaşamı da seviyorum. Ama yok olma düşüncesiyle korkudan titremeyi küçümserim. Sonuçta mutluluk tam da bittiği için doğru mutluluktur, düşünce ve sevgi de sonsuza dek sürmediği için değerlerinden bir şey kaybetmezler.
Öyle sanıyorum ki ölümden korkmasaydık, ölümsüzlük fikri doğmazdı.
