Feyza Betül Say
@betele
Alıntılarımı paylaşıyorum.
Kırıkkale Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Çocuk Gelişimi
5 okur puanı
Nisan 2017 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitap
Yürümek için baston ne ise, düşünce için kalem de odur, fakat nasıl ki insan en kolay bastonsuzken yürürse, en kusursuz biçimde de elinde kalem yokken düşünür. İnsan ancak yaşlanmaya başladığında bir baston kullanmayı ister, [baston artık onun için bir yük değil, bir yardımcıdır] kalem de böyledir.
Bütün bunlar onun (philister) zihinsel ihtiyaçları olmayan bir insan olmasının sonucudur. Bütün budalaların başına gelen en büyük bela fikirlerle ilgilenmemeleri ve can sıkıntısından kurtulmak için sürekli olarak gerçekliklere ihtiyaç duymalarıdır. Fakat gerçeklikler ya tatmin edicilikten uzak ya da tehlikelerle doludur; üstelik ilginç olmaktan çıktıklarında yorucu hale gelirler. Fakat düşünce dünyası sınırsız ve sakindir.
Çünkü bir insan ne kadar kendi kendisine yeterse, başka insanlara o denli daha az gereksinim duyacaktır; haddi zatında başka insanlar da ona o kadar az tahammül edebilecektir. Yüksek bir zihin düzeyinin bir insanı toplum dışına itebilmesinin nedeni budur. Doğrudur, eğer zihnin niteliği nicelikle telafi edilebilseydi, bu insanların büyük dünyasında bile yaşama zahmetine değerdi; fakat şükür ki yüz tane ahmak bir araya gelse bir tane akıllı adam etmez.
Okur Takip Önerileri
85 syf.
·
Puan vermedi
·
5 saatte okudu
Devlet, bireyi tüm otoritesinin kaynağı olan, daha yüksek ve bağımsız bir güç olarak tanımadıkça ve ona uygun bir şekilde davranmadıkça, gerçek anlamda özgür ve aydınlanmış bir devletten söz etmemiz mümkün değildir
Bir vatandaş, vicdanını bi an olsun ya da bir nebzeliğine kanun koyucunun eline bırakmak zorunda mıdır? O zaman niçin her insanın vicdanı var ki? Bana göre önce insan olmalıyız, sonra yurttaş.
Sayfa 11 - Zeplin YayıneviKitabı okudu
Gençken insan sadece başkalarının öleceğini düşünür.
İçlerinin esneyen boşluğu karşısında ancak başka insanları istihfaf ve tahkir etmek, onlara gülmek suretiyle kendilerini tatmin edebiliyorlar, şahsiyetlerinin farkına varıyorlardı.
Etrafını bu kadar iyi tanıyan, karşısındakinin ta içini bu kadar keskin ve açık gören bir insanın heyecanlanmasına ve herhangi bir kimseye kızmasına imkân var mıydı? Her şeye hazır bulunan ve kimden ne gelebileceğini bilen bir insanı sarsmak mümkün müdür?
Bir insan kendini ne kadar sınırlarsa ebedi olana bir o kadar yakın durur; görünürde dünyadan kopuk yaşayan kişi, kendi içinde, termitlerinkine benzer tuhaf ve pekâlâ benzersiz bir dünya taslağı inşa eder.
