Bir bank ta oturmuş, yüzümü göğe kaldırmış, içim sökülürcesine ağladığım bir öğle vakti, kendimle yüzleştim. Canın yanıyor , çok canım yanıyor, ve kimse bunun farkında bile değil, herkes öylece yürüyüp gidiyor, yoluna , işine bakıyor, bir bank köşesin de biri can çekişiyor, biri ölüyor, ne önemi var...
Ben o gün öldüm dostum, bir teyze çekingen bi halde yanıma çöktü, ve cenazemi kaldırdı, öncesinde birkaç cümle kurduktan sonra tabi...
"Ağlama yavrum , ağlama, sevdiğinden mi ayrıldın, hiçbirşey için kendini üzme yavrum...ağlama artık, beni de unutma, emi yavrum"