Yara aynı yara
Dil aynı dil
Biz neden bu kadar yalnızız...
“İnsanın umutsuzluğa alışması, umutsuzluktan da beterdir.”
“İnsan bir hiç için yoruluyor işte.”
Okur Takip Önerileri
“Ucuz olan ne kaldı ki? her şey ateş pahası. ucuz olan tek şey dünyanın kahrı; dünyanın kahrını çekmek bedava.”
“bugün can sıkıntısı ve hüzünden başka bir şey hissetmiyorum. böyle bir gün daha işte. hoşça kalın.”
İyi şeylerin hiçbiri bedava değildi. Sevgi bile. Her şeyin bedelini ödüyordun. Ve eğer yoksulsan, elindeki tek nakit, kahır çekmekti.
“O halde arkadaşız,” dedi, ellerini ceplerine sokarak.
İstemsizce gülümsedim. “Senin gibiler benim gibilerle arkadaş olmaz.”
Hafifçe başını yana yatırdı. “Bu biraz küstahça oldu.”
“Bunu evsiz olduğumu düşünen biri söylüyor.”
“Yerden ekmek alıp yedin.”
“Açtım. Sen zenginsin, anlamazsın.”
"Bizi kırk yaşında kafese koysalar, üçüncü günü yerimize alışırız. ve on sene yattıktan sonra dışarı salsalar on yıl yattığımız yeri üç haftada unutuveririz..."
“Bu dünyadan ayrılırken neye bakmak istediğimi kavradım; senin yüzüne.”
“Bir günü daha bitirmenin sevincini, yarına başlıyor olmam yarıda bırakıyor.”
Sayfa 55
“Bir gezegen görmüştüm, kırmızı suratlı biri yaşıyordu orada. Bir kerecik olsun çiçek koklamamış, hiç yıldız görmemiş, hiç kimseyi sevmemiş. Sayıları toplamaktan başka bir şey yapmamış hayatında. Yine de bütün gün senin gibi ‘Önemli bir adamım ben! Ciddi bir adamım!’ der dururdu. Gururundan yanına varılmazdı. Ama adam değil mantarın tekiydi.”
+ Ne var?
- Ağlamak kötü bir şey mi?
+ Ağlamak hiçbir zaman kötü değildir, budala. Neden sordun?
- Bilmiyorum, bir türlü alışamadım. Sanki yüreğim boş bir kafes...
