Hayatımın karşısına, beni tam orta yere alıp da ezmeleri için ikinci bir el koymamıştım. Bakabileceğim, kendi içimden başka çehre, yansımamı görebileceğim kuyudan başka ayna yoktu. Önündeki ve arkasındaki mevsimin fotoğrafını aynı anda içinde taşıyan mart gibi hayattım. Bir mumun üzerinden elini geçiren zahidin duyduğu cehennemî acı gibi hayattım. Bir Osmanlı minyatüründe, Yûsuf'un gömleğini arkadan yırttığı gece Züleyha'nın sırtındaki giysinin kırmızısı kadar hayattım. Bir çiçeğimden kâinatın özüne dair özeti çıkartabilecek kadar hayattım. Öykülerim yoktu. Ölüm kadar hayattım.
Bir resim yap çocuğum,
Bir portre,
Paletinde mavi olsun, deniz mavisi
Sonra bozkır sarısı
Çay yeşili, gül pembesi, süt beyazı...
Bir resim yap çocuğum
Koy gözlerine Karadeniz'i Marmara' yı, Ege' yi, Akdeniz'i
Bir resim yap çocuğum
Kondur alnına Konya ovasını
Savrulsun başaklar bereket bereket
Ve çatık kaşlı Toroslar bölsün
Bende artık her gün Türkiye bahçesinin lanetlilerinden biri olarak şiir yazmaktan başka bir suçu olmayan, sıcacık ellerimle pencere demirlerini kavrayıp gözlerim yaşararak mavi sonsuzluğa dalacağım. Her gün özgürlük denen has ekmeğe kırk yıl aç kalmış bir yoksul gibi yeniden acıkacağım.
Sayfa 14
- Hafta sonu gibi hafta sonu. Hava ne güzel! Gök mavi. Esinti sevimli. Sokak boş. Gürültü yok. Tam hafta sonu!
- Bilgisayarın başına oturduğunda "gönül adamı"na bir bak.
- Nasıl yani?
- Bak işte.
- Peki.
Asabı bozulmuştu. Göz görüyordu, ten farkındaydı, kulaklar işitiyordu. Gönül adamıyla ya da gönül adamlığıyla ne alakası vardı
"Zaman durdu. Büyük bir uçurumdan aşağı düşüyor gibiydim, tutunacak bir yer aradım, ondan başka hiçbir şeyim yoktu."
Mavi Yalnızlık
Mavi dersen
aramızda yalnızlıktan başka bir şey yoktu
maviye sayılsa da birkaç kelime
İnsan bazen yalnızlığını köpeği gibi gezdirir
bazen de köpeği olur yalnızlığının
hem insan yaşarken yalnızlıktan
severken maviden başka nedir?
Haydar Ergülen
"Peki savaşlar, kırımlar da mı oyun sizce?" diye soruyordu.
"Evet, hepsi bir oyun!" "Kitle katliamları, dünya savaşları, atom!" "Kozmos açısından bakarsanız tabii ki bir oyun; çocuk oyunu. Hatta o bile değil. Geçenlerde Türkiye ile Yunanistan'ı savaşın eşiğine getiren Kardak Krizi'ni hatırlayın mesela.
Eğer işe iki tarafın orduları açısından bakarsanız savaş mantıklı geliyor ama bir de o ıssız adada yaşamakta olan keçilerin açısından bakın. Gümbürdeyen hücumbotlarla, denize salınan mazotlarla binlerce yıllık sükuneti bozan adamlar geliyor. Ellerindeki mavi bezi oraya dikip gidiyorlar. Sonra yine gümbürtülü motorlarla başka adamlar geliyor; onlar da mavi bezi söküp yerine kırmızı bez dikip gidiyorlar. Bütün bunlar bir oyun değil de ne? İnsanlar memeli hayvan türüne giriyor ama kendilerini başka bir şey yapmaya çalışıyorlar. Oysa hiçbir hayvan biyolojik kurallarının dışında yaşayamaz.
Eşek eşek gibi yaşamalı, kaplan kaplan gibi, yılan yılan gibi, insan da insan gibi. Ama insanoğlu kendisinde başka güçler vehmediyor. Değişmeye, başka bir şey olmaya, doğasını zorlamaya çalışıyor, işte mutsuzluğun ve savaşların kaynağı bu. Kısacası azizim, insan insan olarak yaşamalı, eşek eşek olarak."
Sayfa 350 - Doğan KitapKitabı okudu
şu sarının bir başka sarıyla hiçbir yakınlığı yok
kırmızı benzemiyor sabahki gözlerime
şu mavi belki biraz yalnızlığımı
ama neden bunalmamış bu yeşil
