Çatının kenarına kırmızı renkle yazılmış bir mesaj var: Aptalları saygı duydukları zincirlerden kurtarmak zordur.
Donny yanıma tırmanıyor ve uzun bir nefes alıyor.
"Önce İncil'den alıntı yaptı, şimdi de Voltaire'den mi? Amaç ne?"
"Hiçbir fikrim yok," diyorum aşağı atlarken. "Ayrı ayrı mesajların ne anlama geldiğinin oldukça açık olduğunu
düşünmeme rağmen."
Canımı sıkan, kalbimi kıran, aklımı kurcalayan bir şey varsa, ne yaparsan yap, yedi kat döşek de koysan üstüne, uyuyamam. Şimdi de bir bezelyem var. Hayatımın günleri birbirinin aynısı. Hayatım bezelye tanesi gibi altımda durup beni rahatsız ediyor, uyutmuyor. İnsan hayatından kurtulur mu hiç? Çocukken cehennemde yanacağım diye kurtulmaz derdim, şimdi fikrim değişti, insan henüz yaşamadığı bir hayattan kurtulursa hiç yaşamamış sayılır. Ama ben yaşamak istiyorum
Sayfa 27 - Karakarga YayınlarıKitabı okudu
... +102
Onu uzun zamandır görmədiyimə baxmayaraq,qarşılaşdığım zaman o heç dəyişilməyən doğmalığı hiss etdim. Ona həyatımda olub bitən hər şeyi ən incəliyinə kimi danışmaq hissi məni həm sevindirir, həm də bir yandan bunları danışmağa vaxtın çatmayacağından narahat idim. Axı həyatımda elədə asan günlərim olmamışdı . Hansı ki bu günlərdə ən çox da
Aslında, birçoğu anlaşamadıkları insanlarla sevgi dolu ve daha tatminkâr ilişkiler geliştirmek için bir şey yapmak konusuyla hiç ilgilenmiyorlardı. İçtenlikle daha sevgi dolu ve tatminkâr ilişkiler istediklerini iddia ediyorlardı ancak aslında, "Eşimin zavallının teki olduğunu onaylamanı istiyorum" diyorlardı.
Bu deneyimler, depresyon ya da anksiyete şikayeti olan kişileri tedavi ederken yaşadığım deneyimlerden çok farklıydı. Onlar aynı zamanda zihinlerinden sürekli geçen, "Ben iyi değilim. Çok zavallıyım. Benim neyim var? Asla iyi olamayacağım" gibi olumsuz düşüncelere boğuluyorlardı. Onlara kendileriyle ilgili eleştirel düşünceleri nasıl zorlayacaklarını ve tartışacaklarını gösterdiğimde, depresyon ve anksiyete ile ilgili duygular yok oldu ve eski heyecanlarına kavuştular. Ama diğer insanlara kızgın olan ve onlarla anlaşabilme konusunda sorunlar yaşayan bireylere yardım etmeye çalıştığımda, bu işin tamamen bambaşka bir kargaşa olduğunu gördüm. Anlaşamadıkları kişilerle ilgili düşünce biçimlerini ve iletişim tarzlarını değiştirmek konusunda istekli değillerdi. Daha çok birbirlerinin kafalarına vurmakla ilgileniyorlardı. İlk başta bu bir şok oldu ve kafam karıştı. Çok geçmeden, eksiklik kuramı denilen yaklaşımları sorgulamaya başladım ve bu çatışmaların nedenleriyle ilgili fikrim, hiç beklenmeyen bir yöne doğru değişti.
Sayfa 22
