Avrupa, Ortadoğu ve Asya'daki neredeyse hiçbir toplumda kadınlar siyasi, dini ve kültürel yaşamda etkili olamadılar. Bu alanlarda çalışmaya uygun olmadıkları baştan varsayılıyor ya da "kadın düşmanı" filozof Schopenhauer'ın sözleriyle "çocukça, aptal ve kıt görüşlü... çocuklar erkek arasında ortada bir yerlerde durdukları düşünülüyordu. Mülk sahibi olamıyor, miras edinemiyor, hatta bu yetmezmiş gibi kendilerine mülk gibi davranılıyordu. Bazı ülkelerde tefeciler ya da vergi tahsildarları erkeklerin borçlarına karşılık onlara el koyabiliyordu (örneğin bu gelenek, 7. yüzyıldan itibaren Japonya'da yaygın bir hal almıştı.) Asurlularda tecavüzün cezası, tecavüzcünün karısını kurbanın kocasına vermekti ve adam ona istediği gibi davranma özgürlüğüne sahipti.
Kadın düşmanı olduğunu söyleyenlere nazaran gerçekçi bir filozoftur.
Her şeyden önce, erkeğin yapısı gereği vefasızlığa kadının ise vefalı bir davranışa eğilimli olduğunu söyleyelim.Erkeğin aşkı doygunluğa erdiği andan itibaren belirli bir biçimde azalır.Hemen hemen bütün öteki kadınlar onu, sahip olmuş olduğu kadından daha fazla çekerler: Erkek değişiklik özler. Kadının aşkı ise, özellikle o andan sonra artmaya başlar. Bu, türü koruyup onun varlığını sürdürmeye bu bakımdan da olabildiğince fazla çoğalmaya yönelik doğanın amacının bir sonucudur. Bildigimiz gibi erkek, kendisine yeterince kadın sunulduğu takdirde, kolayca yılda yüz çocuk meydana getirebilir: kadin ise, istediği kadar cok erkeğe sahip olsun, ikiz ihtimalini hesaba katmazsak, yılda sadece bir çocuk dünyaya getirebilir. Bu nedenle erkeğin gözü hep baska kadınlardadır; kadın ise buna karşılık tek bir erkeğe sımsıkı sarılır. Çünkü doğa onu içgüdüleri gereği ve hiç düşünmeden, gelecekteki doğumun besleyicisi ve koruyucusunu yanında tutup korumaya sürükler. Bundan ötürü erkeğin eşine sadakati yapaydır, kadınınki doğaldır; dolaysıyla da, kadının ihaneti, nesnel olarak, sonuçları bakımından olduğu kadar, öznel olarak doğaya aykırılığı bakımından da erkeğinkinden çok daha az bağışlanabilir bir ihanettir.
Kadın düşmanı schopenhauer :d
kadın cinsi bir bütün olarak ve beraberlik içinde, bedensel ve zihinsel güçleri doğal olarak daha üstün olduğu için tüm dünyevi mallara sahip olan, elindekiler aracılığıyla dünyevi malların mülkiyetine ulaşabilmek için, yenilmesi ve fethedilmesi gereken ortak bir düşman olarak erkek cinsinin karşısına çıkar.
Sayfa 67Kitabı okudu
Schopenhauer'un düşünceleri, Wagner müziğinden Nietzsche felsefesine, Jung psikolojisinden, Tolstoy yazınına, Borges şiirinden, Beckett oyununa kadar pek çok pencere açtı bize. Son iki yüzyılın her entelektüel alanında bir Schopenhauer tesiri var. Ama bizde, sadece "kadın düşmanı".
Çağdaşı Arthur Schopenhauer'un "Alman aptallığının ebedi bir anıtı" diye tanımladığı Hegel'in kadın düşmanı görüşleri, 19. yüzyılın başları için bile anakronistikti. Aşağıdaki kısa parçadan da anlayacağınız üzere Hegel'in görüşleri pek de iyi yıllanmamıştı. " Kadınlar elbette eğitilebilir ancak zihinleri yüksek bilimler, felsefe ya da belirli sanat dallarıyla uğraşmak için uygun değildir. Kadınlar çeşitli arzulara, beğeni ya da zarafete sahip olabilir ancak bir idealleri yoktur. Kadınla erkek arasındaki fark bitkiyle hayvan arasındaki farkla aynıdır. Hayvanlar erkeklerin karakterine daha yakınken, bitkiler kadınlara daha yakındır. Eğer devletin kontrolü kadınların eline geçerse, o devlet tehlike altında demektir. Çünkü kadınlar evrensel olanın dikte ettiklerine göre hareket etmez, kazara ortaya çıkmış durumlardan ve fikirlerden etkilenir. "
