Akış
Ara
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.37.24
Okuduğum ilk İskender Pala kitabı. Kitabın son kısımları yani olayları bağlama kısmı biraz bana zorlama gibi gelse de ilk 400 sayfa için kitabın enfes olduğunu söyleyebilirim. Çeşitli yerlerde kitap hakkında belirli bir formulasyon uygulandığı söylense de ben kitabın tarzını çok beğendim.
Öncelikle kitapta bazı yerlerde verilen yan hikayecikler çok güzeldi. Hem de bir dinlenme molası gibiydi.
İkincisi tarihi bir roman olarak dönemi öyle güzel anlatıyor ki bir filmi izliyor gibi insanları, giysileri, yerleri, yaşayış biçimlerini, toplumsal dokuyu kafanızda canlandırabiliyorsunuz. Birçok tarih kitabından ve tarih derslerinden daha fazla şey öğreniyorsunuz Osmanlı medeniyeti hakkında. Bu kadar ayrıntılı ve bir bütün şeklinde o dönemi anlatabilmek için ya zaman makinesi ile o döneme gitmek lazım ya da hakikaten İskender Pala gibi bütün hayatınızı edebiyata, şiirlerde mısra aralarında verilen dönem hakkındaki bilgileri yakalamaya, tarihe vermeniz gerekiyor.
Üçüncüsü kitap aşkı da çok güzel işliyor. Kitap zaten çok sürükleyici, heyecan ve merak uyandırıcı. Ama başta da dediğim gibi sonuç ve bağlama kısmında biraz hayal kırıklığına uğratıyor. Ya da ben çok çözemedim olayları. Sonu ile ilgili biraz beklentilerinizi düşürerek kitabın %90'lık kısmından büyük keyif alabilirsiniz.
Ve son olarak kitap İstanbul'a olan aşk misali hislerimizi daha da bir artırıyor. Gelmişi ile geçmişi ile her anı ile masalsı şehir İstanbul.
Normalde bu tarz kitaplar okumam ama çok sevdiğim bir ablamın doğum günü hediyesi olduğu için okudum. Canan Tan'dan ilk kitabım, anlatımı yalın ve sürükleyici. Hicbir yerde sıkmıyor sizi. İçinde geçirdiği Nazım Hikmet'ten, Can Yücel'den, Oğuz Atay'dan, Neşet Ertaş'tan alıntılar anlatımı daha zevkli kılmış ve bu isimleri seven birisi olarak çok hoşuma gitti.
Konusu; Annesiyle babası boşandıktan sonra hem anne hem de baba özlemi çekerek büyüyen Şiir'in yanlış adamlara rastlaması. Beni en çok etkileyen ve karakterin ruh sağlığının bozuk olduğunu düşündüğüm kısım Şiir'in bebeğini aldırmak zorunda kalışıydı. Ve kızı Mısra için evinde saksıdan ona ufak bir mezar yapışı... Canan Tan o psikolojiyi çok güzel anlatmış. " Mısrası olmayan bir şiir, bir şiire ait olmayan mısra, dünyanın neresinde görülmüş ki?"
KALBİN KIRBACI: YALNIZLIK
Buradalar, hep burada olacaklar. Keşke yok olsalar!
Çamurun sabrına bağdaş kurup oturdum. Balçık içine çekerken beni, bir kitap okumalıydım. Aklımdaydı oysa her şey, yeniden hatırlamama gerek yoktu. Gerek yoktu yeniden sarsılmaya, yeni bir artçıya! Doymadım. Doymak ölmek demekti biraz, yaşamaya hevesliydim oysa! Herkes
Sene 1900lerin sonu milenyuma gireceğiz. Ortaokuldayız. Çok sevdiğim, gecemizin günümüzün bir geçtiği, sevdiğimiz yemeklere kadar her zevkimiz ortak olan arkadaşımla tek farkımız; ben kitap okuma delisi o ise hiç sevmezdi.
Ona kitap okumayı sevdirmek istiyordum ki hiç farklı yanımız kalmasın. Okul kütüphanesinde iki adet Cahit Sıtkı Tarancı 35
Önsözden: İlk kitabım olduğundan ve henüz kendimi bu alanda yeteri kadar usta görmemem nedeniyle şiire dair makaleler yazamam ama bir okuyucu olarak şiire dair bir şeyler söylemek gerekirse; aynı tanımı ifade eden yüzlerce farklı cümle kurulabilir. Ancak ben şiirin ne olduğundan ziyade nasıl olma(ma)sı gerektiğinden bahsedeceğim. Şiiri, hikayeden
“Bana soru sor artık
beni kurtarma konuştur
beni yaz geceleri patlayan sağanaklara bağışla”
dizelerini açıklarken insanın ilişkilerinde karşısındakini nesne olmaktan kurtarması gerektiğini ve bunun da ancak “soru” ile mümkün olacağını savunur İsmet Özel. Sorunun konusundan çok arkasındaki endişeyi önemsediğini belirtir.
“Sorulunca Söylenen”
Canan Tan kolay okunabilir kitaplar yazdığı için,kitapları genelde “çerez” tabiri ile aşağılanır. Ancak neredeyse her kitabında müthiş bir sosyal mesaj vardır. Evet,bu kitabı da günlük bir dil ile edebi kaygı içermeden akıcı ve sürükleyici bir şekilde yazılmış. Ancak sosyal mesaj doluydu. Kafam,kalbim allak bullak oldu. Ağladım mı?hayır! Ama her doğuranın ana,her spermini verenin de baba olmayacağının çok bariz bir örneği vardı kitapta. Bana nasıl bir anne olmamam gerektiğini bir kez daha vurguladı. Önceliğimin altını çizdi. Ebeveyn anlaşmazlıklarının çocuklarda nasıl izler bıraktığını şiir ve mısra ile öyle dehşet bir şekilde anlatmış ki iliklerime dek sarsıldım. Hem mısranın başına gelene hem de şiirin ona son yaptığına kahroldum. Ne desem nasıl desem bilemedim ama ciğerim dağlandı sanırım duygularıma yakın bir tabir olacak. Sonra şiirin dide ve sude için yaptığı ama kendi adına hala aklını başına almaması...hep hayret etmişimdir,başından musibet geçenin hiç ders almadan aynı hataları defalarca tekrarlamasına...demek ki oluyormuş belki de böyle derin sebepleri varmış.
Konusu ilginç dili akıcı olup yazım ve imla hatası da olmayınca aktı gitti. Severek okuduğum bu kitabı sizlere de tavsiye edebilirim. Kitapla kalın.
Öyküleri çok severim. Yazar her şeyi anlatmadığından önünü arkasını kendim tamamlamaktan zevk alırım. Düşlere dalarım her öyküden sonra. Acaba bulabildiler mi aradıklarını, peki ya bundan önce ne yaşamıştı diye düşünür dururum her karakter için. Bir hayat hikayesi çizerim her bir karakter için kendi zihnimde. Sadece minik bir bölümüne şahit olduğumuz hayatında verdiği kararlar için haklı ya da haksız sebepler bulurum. Kim bilir belki öykü yazarları bile bu kadar düşünmüyordur her karakterin kendi hikayesini.
Bu öykü de 'minör bir başyapıt' olacağını iddia ettikleri türden bir öykü idi. Genelde kitaplar için hayal kırıklığı terimini kullanmam fakat bir şeyler eksik geldi bana. Gerisini kendim tamamlamak için bile yani. 'Bir mısra daha söylesek sanki her şey düzelecek' diyor ya canım Cemal Süreya. Onun gibi işte. Belki bir kaç cümle daha kurtaracaktı bizi. Yine de yazarın kendine has üslubuna sadık kalınmasını sevdim. Bitmeyen, ardı ardına eklenen cümleler hayatın özeti gibi geldi bana. Kırmızı Kedi yayınlarının, 9. Basımı için en azından.
