İKİ ÖMERDEN BİRİ OLMAK
Nebi Efendimiz (sas): "Allah'ım, iki Ömer’den biriyle bu dini kuvvetlendir." diye tazarru ve niyazda bulunmuş, İbn Hattab duanın bereketine mazhar olmuştur. İbn Hişam ise cehaleti katmerleştikçe katmerleşmiş, cehaletin babası manasında " Ebucehil" diye muttasıf ve maruf olmuştur. Küfürle kalbi taşlaşmış İbn Hattab kız
Birinci Dünya Savaşında, çatışmaların en yoğun olduğu anlardan birisi yaşanıyordu. Bir asker, sevdiği bir arkadaşının, az ötede kanlar içinde vurulmuş bir biçimde yere düştüğünü gördü. Kurşunlar, sağanak yağmur gibi yağıyordu adeta. Asker hemen komutanın yanına koştu ve arkadaşının yanına gitmek için izin istedi.
Komutanı ona izin vermedi, “Arkadaşın ölmüş” dedi, “Onun yanına gitmek için hayatını riske atmaya değmez”
Ama diğer asker kararlıydı. Onun yanına gitmek istiyordu. Komutanı sonunda izin verdi ve asker kurşun yağmurlarını hiçe sayarak, vurulmuş arkadaşının yanına gitti.
Kısa bir süre sonra, kanlar içinde son nefesini vermiş arkadaşını sipere taşıyarak, komutanın yanına sağ salim gelebildi.
“Ben sana, oraya gitmeye değmez demedim mi? Bak arkadaşın ölmüş” dedi komutan.
“Yanılıyorsunuz komutanım” dedi asker, “Gittiğime fazlasıyla değdi. Ben oraya vardığım zaman arkadaşım henüz ölmemişti. Bana öyle bir şey söyledi ki, o söz için bile kurşunların üstüne seve seve atabilirdiniz siz de kendinizi”
“Ne söyledi sana?” diye sordu komutan.
“Geleceğini biliyordum…” dedi asker… “Geleceğini biliyordum…”
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
321.
Ben şarabı eskimiş acı acı severim;
En çok da ramazanda cumaları içerim;
Helal üzümünü ezdim doldurdum küpe:
Ne olur, içinceyedek ekşitme Tanrım.
322.
Ben olmayınca bu güller, bu serviler yok.
Kızıl dudaklar, mis kokulu şaraplar yok.
Sabahlar, akşamlar, sevinçler tasalar yok.
Ben düşündükçe var dünya, ben yok o da yok.
323.
Aşk o
“Rica” adlı öyküden...
(…)O, oturduğu koltuktan kalkmak üzereyken, Faruk bey masaya geri dönüp çekmeceyi kilitlemiş, anahtarı cebine koymuş, “Ne oturuyorsun hanım, olmaz dedim. İşim gücüm var, seninle mi uğraşacağım,” demişti. Bağırarak, “Çattık yaaa!” demişti. Pek çok insan gibi, o da istenmediği yerde bir saniye bile kalmayacak kadar gururluydu. Ama öyle doğrudan
“Ne kötü kaybetmek için sahiplik.”
Beyin kanaması sebebiyle eşini kaybeden Kaan Sezyum'un gazetede kaleme aldığı yazı.
'' ...geçen haftadan beri hayatımın pek bir anlamı yok gibi geliyor. ne yazılarımı okutacağım birisi, ne sabah güldüğümüz birisi, ne de balkonda kuşları yemlediğimiz birisi var yanımda. yok yani. işin en fenası da bu yok oluşun, tam anlamıyla bi yok oluş halinde