ÖZ ELEŞTİRİ!!!
Kızım iki yaşındaydı. Dışarıda geçirdiğimiz bir günün sonunda eve dönüyorduk. Eşim arabayı durdurdu, 'Siz inin, ben arabayı park edip geliyorum.' dedi. Bunu söylemesinin ve bizim arabadan inmemizin üzerinden iki dakika bile geçmemişti henüz, kaldırımla indiğimiz yer arasında sadece bir metre vardı. Kızımın elini tutmak istedim ama
Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: "Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?"
Ben çocukken büyükler konuşmalarına “Bizim zamanımızda…” diye başlarlardı: “Gaz lambasında ders çalışırdık.” Bu kitapta ben de “Bizim zamanımızda…” diye söze başlıyorum. “Cep telefonu yoktu, şehirlerarasına telefon bağlatırdık.” Gelecekte şimdi gençliklerini yaşayanlar da söze “Bizim zamanımızda…” diye başlayacaklar, “internet yoktu, faks çekerdik.” Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: “Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?”
Merhaba kalbi çocuk kalan güzel dostlar.
Bilirsiniz fazla çocuk kitabı paylaşmıyorum sayfamda ama geçen akşam annemi uyutamayıp beşiğini tıngır mıngır sallarken, söylediğim ninniler beş para etmezken, kırmızı başlıklı kızla hain kurt kol kola ormanda çiçek toplarken, rüzgarın uğultulu sesiyle titreyip açılan camdan 2 karganın taşıdığı bir kitap
Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: “Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?”
“Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: “Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz?”
DİKKAT: Bolca emek içerir... Emeğe saygı göstergesi olarak okumadan beğenmeyin please :))
Hola millet :)
Hiiiç uzatmadan konuya giriyorum:
Öncelikle yazara teşekkür etmek istiyorum; her zaman çevremdeki insanların deli olduğunu düşünür ama neden böyle düşündüğüme anlam veremezdim. Yazar bilimsel nedenleriyle açıklayınca anlamış bulundum ki
Ben çocukken büyükler konuşmalarına “Bizim zamanımızda…” diye başlar lardı: “Gaz lambasında ders çalışırdık.” Bu kitapta ben de “Bizim zamanımızda…” diye söze başlıyorum. “Cep telefonu yoktu, şehirlerarasına telefon bağlatırdık.” Gelecekte şimdi gençliklerini yaşayanlar da söze “Bizim zamanımızda…” diye başlayacaklar, “internet yoktu, faks çekerdik.” Kâğıdı oldum olası seven biri olarak gelecekte söze şöyle başlanmamasını dilerim: “Bizim zamanımızda kitap diye bir şey vardı, kâğıttan yapılıyordu. Düşünebiliyor musunuz ?"