İnsan üç beş damla kan,
Irmak üç beş damla su;
Bir hayata çattık ki,
Hayata kurmuş pusu.
Geldi ölümlü yalan,
Gitti ölümsüz gerçek;
Siz, hayat süren leşler,
Sizi kim diriltecek?
Köy camisine iki sene önce atandım. Güzel memleket, sevdim; cemaati de iyi, pek işleri yok namazla niyazla. Tarladalar bütün gün, ben de ezanı okuyup eve dönüyorum. Cumadan cumaya geliyorlar camiye. Yeterli. Çalışmak da ibadet.
Adamı yollarda çevirip sorarlardi:
- Söyle bakalım ulan, sağcı mısın, solcu musun?
- Ben Müslümanım dedin mi ya ölecektin, ya öldürecektin. ( Tabi karşındakiler solcuysa...) Eğer ne olduklarını bilmediğin için;
- Hiçbiri değilim; dedin mi cevap hazırdı:
- Ot musun ulan?..
Ve tabi arkasından da dayak faslı başlardı. Sağcı da böyle yapardı, solcusu da...