RİSALE-İ NUR’UN İÇYÜZÜ) ABDULLAH TEKHAFIZOĞLU
İbn Kayyım el-Cevziyye, İgasetu’l-Lehfan fi Mesayidi’ş-Şeytan adlı eserinde
der ki:
Peygamberlerden başkaları, şahsî düşüncelerinde ve ilhamlarında hata da ederler,
isabet de. Onların zan ve ilhamları, düşünceleri ve hatıraları
80, Allah’ın kulları için delil ve
hüccet niteliği taşıyamaz.
Allah’ın ilhamına mazhar olanların sadatı, ashab-ı
Hayata dair...
Yaşamak için sebep mi lazım? Sebepsiz yere de yaşayamaz mı insan. Öylesine, amaçsız. Birşeyleri başarma derdi olmadan çok mu boş hayat? Tıpkı o şeyi elde ettikten sonra ki zamanda alışkanlığın getirdiği boşluk gibi?
~
Amaçsız hayat mı geçer? Ölmek için yaşadığını kabul etmek olmaz mı bu? Ölmek için yaşarsan, yaşamanın ne anlamı kalır o zaman. Yaşam kalır mi geriye, ölüme giden yoldan ne farkı kalır.
Πİki zıt düşünce yapısıΠ
Giden Gençliğe Gazel
Umudum, heyecanım bitmez pınardı bitti
Gençliğim deli dolu esen rüzgardı gitti
Neydi o sarhoşluklar? Dünyaya boş vermekler?
O bir başka mevsimdi, bir ilkbahardı gitti.
Tadı, rengi değişti birer birer her şeyin
En mutlu, en doyulmaz yaşantılardı gitti
Çektiler ellerini elimden sevgililer
Bir zaman bu gönülde kimler yaşardı? Gitti.
Hani hiç bitmeyecek sandığım güzellikler?
Ne sevinçler, arzular ve neler vardı gitti.
Kalakaldım ortada böyle ben param parça
Her gelen yüreğimden bir şey kopardı gitti.
Hey benim doymadığım deli fişek gençliğim!
İçimde bir zamanlar bir kor yanardı bitti
Ümit Yaşar Oğuzcan
Ey Oğul,
Sabretmesini bil. Vaktinden önce çiçek açmaz. Şunu da unutma; insanı yaşat ki devlet yaşasın.
Çok konuşma, boş konuşma, kem konuşma.
Hayvan ölür, semeri kalır; insan ölür eseri kalır. Gidenin değil, bırakmayanın ardından ağlamalı. Bırakanın da bıraktığı yerden devam etmeli.
Sevgi davanın esası olmalıdır. Sevmek ise sessizliktedir.
Ben dalgın insanları çok severim. Bu onların iyi olduklarını, fikir adamı olduklarını gösterir.
Zira kötüler ve boş kafalılar, her zaman uyanıktırlar…
Yemeğe duyulan saplantı bir sevgi ihtiyacıdır. Yeterince sevilmiyorsan, daha fazla yersin . Seviyor ve seviliyorsan,daha az yersin. Ne zaman biri sana aşık olsa daha fazla yiyemezsin. Aşk seni öyle doldurur ki , boş hissetmezsin.
194.jpg)
Osho
Bir apartmanın 11.katında oturuyordu kahramanımız.
“Uyandığında saat çoktan ikiyi geçmişti.Mütemadiyen pencereyi açma ihtiyacı duydu,perdeyi sola çekti ama bir perde daha vardı.ne yaparsa yapsın açamayacağı..,kenara kenara toplayıp koyamayacağı…
Sis tüm şehri sarmıştı.Yine de yürümeye karar verdi.
Evden çıktı köy yoluna döndü.Biraz nefes almaya,biraz da insansız kalmaya ihtiyacı vardı..
Bir adım önce sağ sonra sol ve sonra tekrardan önce sağ sonra sol..
Nasıl anlatabilirdi ki üzerine çöken ağırlığı..Bir türlü içine sindiremediği çoktan gerçekleşmiş olayları? Midesi bulandı,ne zaman aklına düşecek olsa midesi bulanırdı..
Yolda bir sis bulutunun içinde değilde sanki kendi zihinin bulanık köşelerinde geziniyordu.Arada bir iki araba da geçmese,kaybolduğunu sanacaktı.
Derin bir nefes aldı,tüm akciğerlerini doldurdu,sanki ne kadar derin nefes alırsa o kadar sakinleşecek gibi..Olaylar bir anda dağılacak gibi..Tüm kötülüklerin bizden uzak bir diyarda yaşandığını sanacak gibi..
Durdu,boş bakıyordu çünkü içi bomboştu.Ağlamak istedi ama ağlayamacak kadar da alışmıştı.
Oturdu bir süre sisin dağılmasını seyretti.
Belki tüm acılar geçerdi,her şeye bir çözüm bulunabilirdi.. Lakin ahlaksızlığa henüz bir tedavi henüz bir ceza bulunamamıştı..”
Karanlık çöktüğünde çoktan eve dönmüştü.Yaşayacaktı,tüm bunlara rağmen hala ayakta duran son bir onurlu insan kalana kadar…
Bazı insanlar boş zamanlarında seninle konuşurlar, bazıları seninle konuşmak için zaman ayırırlar.
Acknowledgments :D
"Sen [yeteri kadar] kadirşinas değilsin" diyince bana boş gözlerle "efendim?" dedi. Ben de o zaman zazaca öğrenmeye karar verdim: "Saçımı başımı senin senin için süpürge yaptım","sen benim hatrımı bilemedin","sana bir türlü yaranamadım"; kavga böyle uzadı gitti..
umarım iyilerdir.
bugün yılın son günü. bu son günde yoksun. ben bu seneyi de beraber kapatırız diye düşünmüştüm. yine hayatımda olursun ve aramız iyi olur diye düşünürdüm. nasıl oldu, nasıl bu hale geldik bilmiyorum. bu beni çok üzüyor. seni çok seviyorum ben. bunu hep dile getirirdim, biliyorsun. ben senin hiç kötülüğünü istemedim, hep en iyisi seninle olsun
Acı acı gülmeyi çok seviyorum özellikle de kendime.
Zaman ilerlerken onun peşinden değil de korkularımın peşinden giden halime.
Beni değil de başkalarını dinleyen halime, içine değil de aynaya bakan halime!
Acı acı gülüyorum;
Kendini hiç sevmezken başkalarını sevdiğini sanan halime!
Güne değilde,geçmişe veyahut geleceğe bakan halime!
Sustuklarının daha gerçek olduğunu bildiği halde, bol bol ama boş konuşan halime acı acı gülüyorum...
Hepimiz bir gün son buluyoruz. Ama sadece bazılarımız, yaşadıklarının ve ellerinde kalan zamanın farkında olabiliyor. Ya da yeterince zamanımız olduğunu hissedemiyoruz. Farkına varamıyoruz, elimizde olan zaman sermayesinin kıymetini bilmiyoruz..
Yaşıyoruz ama nasıl yaşıyoruz? Gerçekten değerli bir hayat mı yaşıyoruz yoksa boş ve gereksiz bir hayat mı? Bir saat sonra ölme ihtimalimiz varken neden hâlâ yerimizde sayıklıyoruz? Ne zaman ilerlemeye başlayacağız?