İstersen hiç başlamasın
Bu hikaye eksik kalsın
Onca yaraların ardından
Yeni bir aşk yaratamazsın
Örselenmiş bir çocukluk
İşte benim bütün hikayem
Kaç sevda geçse de yüreğimden
Bu yıkıntıları onaramazsın
İstersen hiç başlamasın
Geç kalmışız birbirimize
Yanlış kapılarla geçmiş bunca yıl
Dönemeyiz artık ilk gençliğimize
İstersen hiç başlamasın
Söz verelim kendimize.
Benim bir sarı çiçek hikâyem vardı. Onu hatırlattı.
Eranthis hyemalis
Bu çiçeğin ismi Yunancadan geliyormuş ve bir bahar çiçeğiymiş. Kışın ( Yılın ilk aylarında) açmasına rağmen baharın müjdecisi olarak kabul ediliyor. Kuzey Amerika'da bu çiçeğin açışını yeni yıl hediyesi olarak kabul ediyorlarmış. Eve güneş ışığının enerjisini getiriyormuş.
Bu bitki,Don ve soğuktan korkmuyormuş. Ocak ayında
Otuz beş yaşındayım, 13 yıldır evliyim; 7 7 yaşında kızım, 7yaşında oğlum var. Üniversite lisans mezunuyum, eşim lisemezunu. Altı sene süren birliktelikten sonra eşimle anne-ba
ba rızası olmadan evlendim! Altı sene görmediler bile eşimi;kültür farkı var diye.Ben uç bir örneğim sanırım; benim ailemin maddi durumu iyi, eşimin aile durumu kötü; ben üniversite, eşim lisemezunu; evlendiğimizde ben özel bir bankada çalışıyordum,
eşim mağazada. Benim annem göçmen Trakyalı, babam lazKaradenizli, eşim kürt Doğulu. Annem alevi, babam hane-fi, eşim şafi.Bana kalırsa her şey bahane hayatta; biraz huzur, birazaza kanaat, en çok da sağlık önemli.
Hayat hikâyem çok uzun, yazmakla bitmez, ama şu an bu
kadar farklı kültürlere rağmen çok sık bir araya gelen ve bir
likteyken konuşulan farklı şivelerden ötürü tiyatrodan farksız
olan bir aileyiz!
Şahane başladık ☆~
Tarih tekerrürden ibaret olmayacaktı, göz göre göre bir kadına kıyılmasına izin vermeyecektim.
Her ne pahasına olursa olsun.
Tam şu dakika elime bir adamın kanı bulaşmış olsa bile.
Ben Efsun Zorlu, bu benim hikayem.
Sayfa 71 - İndigoKitabı okuyor
"...fakat benim bu kırık hikâyem yaşamının her alanına gölge düşürüyordu ."
Sayfa 245Kitabı okuyor
Her zaman yalnız değildim bu mücadelemde.
Bay William Wade ve Pennsylvania Körler Enstitüsü Müdürü Bay E. E. Allen ihtiyaç duyduğum kitapların kabartmalı harflerle baskılarını buldular. Onların bu düşünceli davranışları benim için tahmin edilemeyecekleri kadar büyük bir yardım ve teşvikti.
Bilge Kültür SanatKitabı okudu
Bana göre evlilik, bahar demektir. Nasıl ki baharın gelmesiyle doğa gözlerini açar ve içinde sakladığı çiçek, böcek, güneş vs. bize sunarsa, işte evlilik de böyle hayatımıza gözlerini açtığı anda mutluluk, huzur, güven, saygı, aşk, evlat gibi tüm hayati değerleri bize sunar.
Herkesin bir umudu vardır... bir kaybedişi... bir de hikâyesi. Benim hikâyem de 16 yaşında evlenmemle başladı. Henüz lise ikinci sınıfa geçmiştim. Artık tamamen cehennem azabına dönen evimizdeki huzursuzluklardan kurtulmam gerekiyordu. Ama nasıl? O yaştaki bir çocuk için ancak biri ne tutunmaktı çözüm. Ben de öyle yaptım ve aile dostumuzun oğlu ile nişanlandım; ardından okulu bırakıp evlendim.
Bu kısmı tasvip etmiyorum fakat o andaki şartlar altın da bunu yapmasam daha kötü sonuçlar alacaktım. Evet evlendim; çocuk gelin oldum o yaşta! Yığınlarca sorumluluk... Maddi sıkıntılar... Ama bunların hepsini bana unutturan eşimin sevgisi ve bana verdiği huzurdu. Ben de bunlara karşılık elimden gelen tüm fedakârlığı yapıyordum.
Verdiğim bu örnekte küçük kızın evlendiği erkek iyi bir insan çıkıyor, ama çoğu kez şans herkese bu denli gülmüyor. Genç kız da kendi yaşından umulmadık bir olgunlukla kocasının sevgisi ve verdiği huzuru görebilmiş ve değerini bilmiş.
Sayfa 19
Arka kapak yazısından
“Başka insanlardan farklı olduğumu ne zaman anladım, hatırlamıyorum. Fakat öğretmenimin gelmesinden önce biliyordum bunu. Annem ya da arkadaşlarım bir şey istediklerinde benim gibi işaretler kullanmıyorlar, ağızları ile konuşuyorlardı. Kimi zaman sohbet eden iki kişinin arasında oturur, dudaklarına dokunurdum. Anlayamazdım ve canım sıkılırdı. Ağzımı amaçsızca onlar gibi oynatırdım. Kimi zaman bu beni öyle sinirlendirirdi ki, yorgun düşene kadar bağırır, her yeri tekmelerdim.”
Bilge Kültür SanatKitabı okudu
Alfred de Musset
"Hayatının hikâyesini yazmak için öncelikle yaşamış olmak gerekir; yani bu yazdığım, benim hikâyem değildir."
Hepimiz bir bütünün parçasıyız bu dünyada. Hepimiz birbirimizi tamamlamak için varız. Ama en çok da kendimizi tamamlamak için aslında. Kendimiz eksikken hangi bütünü tamamlayabiliriz ki? Hep eksik kalacak bir manzaranın içinde nasıl "İşte oldum!" diye yer alabiliriz?
Sayfa 67
1.gece
Bu benim hikayem. Kimseye bırakmayacağım mirasım. Yazmalıydım, yazıyorum. Sırf bu yüzden kağıt ve kalem kullanıyorum. Bittikten sonra yakmak için...
Sayfa 7Kitabı okudu
"Bu benim hikayem.
Bana ait değil oysa."
