Annen var mı senin?
- Var tabii.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
SAVAŞ İCAT EDEN GÖRMESİN CENNET...
youtu.be/EbbSqi7HvDQ
SİZİ RAHATSIZ ETMEYE GELDİM...
"Çok doğru bir şekilde dile getirilmiş..! Yazacak şey bulamıyor insan. böyle bir his
nasıl birkaç cümle veya paragrafa sığar bilemiyorum. Nasıl cümleler sarf edipte yüreğinize dokunabilirim inanın bilmiyorum. Siz defalarca kez izleyin derim. Bırakın kaçsın uykunuz o minik yüreklerden yükselen büyük çığlığı duyun nefesiniz daralsin bogazınız düğümlensin sıkıntıdan inceden bir baş ağrınız tutsun... Madem yaşamadık görelim hissedelim biraz, ki bu o kadar kolay değil...
İnsanlığın bir tarafı yüreğine kadar katledilirken bir kısmı da TV karşısında çay içerek izler onları. Ne kadar acı bir durum değil mi peki bunu dile getirdiğinizde ne cevap alacaksiniz biliyor musunuz. Ne gelir elden... Ne gelir elden değil elimden ne gibi bir şey gelir denmeli... benim elimden şu an için farkındalık yaratmak gelir ve ilerde onların çektiği tüm sıkıntıları romanlaştırmak... Ha yeter mi bu kesinlikle hayır. Ne diyeceğimi neyi diyeceğimi bile kestiremiyorum... neyi nasıl hangi sözcüklerle aktarayım varın siz görün...
(Bütünüyle kişisel kalemim)
- Annen var mı senin?
- Var tabiî.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.
-Annen var mı senin?
- Var tabii.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi. Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.
-Ben, dedi, boyacı olacağım.
- Ne boyacısı?
Annen var mı senin?
- Var tabii.
- Ne iş yapar?
- Çamaşıra gidiyor.
- Sen ne olacaksın büyüyünce?
- Ben mi? dedi.
Gözlerini gözüme kaldırdı. İkimiz de mavi mavi baktık.