Ruhumdaki sabır, kalbimdeki aşkla kurdum
kor dantellerden bu yolu, ormanın altına
yeter ki oku onu.
Senin gördüğün ağzımın kenarında duran dua,
Peygamberimiz elindeki asa ile ona dokunduğunda Seval hemen atılıp Ya Resulallah canım yandı kısas isterim dedi kısas suç işleyen bir insana aynı şeyin yapılması anlamında ydı Bu yüzden Mücahitler yasev at hiç Allah resulüne vurulur mu böyle bir şeyi nasıl istersin dediler sevap direniyordu Adalet konusunda hiçbir insan diğerine Üstün değildir dedi Peygamberimiz Onun bu sözleri doğruladı ve kısas için gömleğini sayıldığında sevap ona sarılarak göğsünü öptü Daha sonra da ya resulallah Biraz sonra savaşa gideceğiz istedim ki son anında Senin o güzel kokunu duyayım Ordu'daki Herkes ağlamaya başladı Allah resulü de uygulanmıştı ellerini kaldırarak Seva da dua etti
Bu dünyadaki en güzel nasip ; senden habersiz , senin için dua eden birinin GÖNLÜNDE olmaktır ...
#gülnâre ✍️🏻
Kapı yarı aralıktır ve Abdülhamid, sırtı kapıya doğru, seccade üzerinde dua etmektedir. Gelenleri görmüyor, gelenler de kendilerini göstermiyor, Enver Paşa, önde, yarı açık kapıyı biraz daha aralamış, olduğu yerden tabloyu seyretmekte.... Abdülhamid, elleri hacet dergahına uzatılmış, gözyaşiyle nemli bir dua sesi çıkartmakta:
-Allahım; bana
Einstein'ın ABD üniversitelerinde konferans verdiğinde öğrencilerin ona sık sık sordukları soru:
-Tanrı'ya inanmıyor musun?
Einstein hep şu cevabı verirdi:
“Spinoza'nın tanrısına inanıyorum”.
Ya Rab! Sen Hayy, Bakı ve Basir'sin, uyumak senin için mümkün değil, seni bu sıfat- larla tanımayan hiçbir nimeti ikrar etmemiştir. Sen öyle bir Rabsin ki, istek sahibini reddetmen senin için caiz olmaz, müminlerin biri sana dua edecek olsa dergahından eli boş çevirmezsin. Ya Ilahi! Ölümů, mezarı ve hesabı hatırlayınca senden nasıl dünyayla ilgili bir nasip isteyebilirim? Ölüm vaktinde azabı olmayan bir rahatı ve hesap günü cezasız bir hayatı senden niyaz ediyorum!
Sayfa 727 - İmam Muhammed BakırKitabı okudu
Devesiyle çölde gezen bedevinin bir tanesi dinlenmek için devesini durdurduğunda o günü için ve ülkesi için hiçbir şeyin ters gitmemesi adına Allah'a dua ediyormuş.
Bir anda karşısında kendisine doğru yaklaşan bir adam görmüş, iyi niyetinden olsa gerek, adamla ilgili kötü bir şey düşünmemiş.
Susuzluktan dudakları kuruyan adam bedelliden su istemiş. Bedevi devesindeki torbada kalan son suyunu çıkarıp adama uzatmış. Suyu içen adam bedeviyi hızla iterek deveyi aldığı gibi kaçmaya başlamış.
Bedeviye adamın arkasından sakin bir ses tonuyla şu şekilde seslenmiş, ''Tamam, deve senin olsun ama senden bir ricam var. Sakın deveyi benden alıp kaçtığını kimseye anlatma'' demiş.
Bu tuhaf isteğe şaşıran adam duraklamış ve bedeviye nedenini sormuş.
Gayet iyi niyetli bir biçimde bedevi ''eğer anlatırsan, bu her yere yayılır ve insanlar bir daha çölde muhtaç birine yardım etmezler'' demiş.
♤ Lâ tahzen! (Üzülme!)
Lâ tahzen! (Üzülme!)
İnsanlar senin kalbini kırmışsa üzülme! Rahman: (cellecelaluhu), “Ben kırık kalplerdeyim” buyurmadı mı?
O halde ne diye üzülürsün ey can? Gündüz gibi ışıyıp durmak istiyorsan; Gece gibi kapkaranlık nefsini yak !.. “Derdim var” diyorsun; Dert insanı Hak’ka götüren Burak’tır; sen bunu bilmiyorsun. Sanma ki dert sadece sende
_İnsanIar, kuşIar gibi uçmayı, baIıkIar gibi yüzmeyi öğrenmişIer ama insan gibi yaşamayı öğrenememişIer.
_Görmek isteyenler için ışık, istemeyenler için karanlık vardır.
_Hiçbir şeyi kendisi kadar sevmeyen insan, sevdiği varlıkla, kendi kendisiyle baş başa kalmaktan çok hiçbir şeyden korkmaz. Her şeyi kendi için arar ama en çok kendinden kaçar.
Sus ey nefsim!
Kitap az önce bitti. Ne hissettiğimi, ne düşündüğümü nasıl yazacağım bilmiyorum. Ama elimde olsa hani imkânım olsa herkese, her gördüğüme okutmak isterim bu kitabı. Beni anlasınlar isterim, onu tanısınlar. Nefsi...
"... beni bilen kendini bilir, kendini bilen Rabbini bilir."
Çok garip geliyordu en başta. Nefsin ağzından bir kitap okumak... Ama dili o kadar güzel ki kitabın etkilenmemek elde değil. Hele ki Aziz Mahmud Hüdâyî'nin yaşadıklarından...
"Sana bu anlattıklarım her ne kadar benim hikâyemse de o kadar senin hikayen... Sana Mahmut Hüdâyî ile olan cengimizi anlattım. O yendi beni, beni kendine köle etti. Ben ki nefsim, her insan ileyim, her insanın içindeyim. Lakin Hüdâyî benimleyken bensiz kalmayı başardı. O göçtü, gitti ama ben şimdi seninleyim."
Yazara bu kitap için ne kadar teşekkür, ne kadar dua etsem az kalır gibi. Elhamdülillah ki bu kitabı okumak nasip oldu. Şimdi buraya neler neler yazabilmek isterdim ama sanırım önce benim de bir bu kitabı sindirmem lazım. Her ne kadar nefsim istemese de...
Son olarak da Aziz Mahmud Hüdâyî'nin bir duası ile bitireceğim.
Allah, bizi; O'nu hakkıyla tanıyanlardan eylesin.
"Allah'ım" diyordu yalnız kaldığı vakitlerde "Allah'ım ben kendime zulmetmişim, nefsimin yolundan gitmişim, Senin için değil de onun için etmişim ettiklerimi... Tövbe Allah'ım! Hem bilip ettiklerime hem bilmeyip ettiklerime tövbe..."
Ene 'Sus Ey Nefsim' 
Fatih Duman
