1k ne değildir?
Öncelikle bu iletiyi okumaya başladıysanız sizi tebrik ederim, birisinin içinden gelen hisleri okumak üzeresiniz ama iletiyi okuyup bitirdiğiniz zaman bu sizi hiç ama hiç bilgi katmayacaktır. Sadece kişisel hislerimdir :D
Küçüklüğümden beri kitap okurum ama her gün kitap okumazdım. Mesela derdim "canım kitap okumak istiyor." diye
Nazım Hikmet Ran
Nazım Hikmet'in Aziz Hatırasına
Dünya tarihinin belki de en kanlı yüzyılının başında doğdu. Dönemin koşullarına göre oldukça varlıklı ve eğitimli sayılabilecek bir aileden geldi.
“Üç yaşımda Halep’te paşa torunluğu ettim” der Otobiyagrafisinde.
Paşazadeydi aslında burjuva karşıtı olmasına rağmen. Ancak çok kızardı kendisine “Paşazade” diye
-Yıllar sonra ilk kez ha?
+Evet. Hâlâ inanamıyorum..
-Bu buluşma...
+Öyle..Hep hayaldi de, gerçek oldu.
-Neden sustun onca yıl?
+Susmadım ki..
-Ama bana söylemedin.
+Söyleyemezdim.
Tanıdığım en ilginç insan ''ARDAŞ''
2010 yılının son günleriydi. Ankara’da, bir parkta arkadaşımı beklerken kitap okuyordum. Yanıma orta yaşlarda, saçı sakalı birbirine girmiş, kirli, kâğıt toplayıcısı bir adam geldi. Kâğıt topladığı el arabasını biraz ileriye bırakıp selam verdi.
Elimdeki kitaba bakarak ‘’Psikanalitik kuramın babası’’ dedi.
''Kütüphanemiz var, kitabımız yok.'' Çığlığı.
Sitede bulunduğum süre zarfında üç ayrı kitap kampanyasına yardımda bulunacağım sözünde bulundum ve yerine getirdim. Hatta bu olaydan sonra bu tür yardımlara katılmama kararı aldığımı da bir kaç kitap kampanyası iletilerinin altında yorum olarak izah ettim. Katılmama sebebim ise; üç ayrı kampanyada da kitapları yolladıktan sonra ( ki o ciddi
Bir iç dökümü satırlar...
Bugün 24 Ekim...
Her gün gibi takvimden kopan bir yaprak daha...
Herkes tarihi biliyordur.
Ama bu tarih benim için çok farklı 7 senedir bu tarihte kalbim yanıyor sanki patlayan bir volkan gibi...
Neden mi?
Bugün benim ilk aşkımın, prensimin yani aslanlar gibi iki kız babasının* doğum günü. Bizim hiç öyle sürpriz pastalar kestiğimiz, babasının
"O şarkı"yı hatırlama duası.
Şarkıyı hâlâ bulamadım. (Ellerim titremeye başladı.) Şahane bir cuma açılışı! İlk sevgilime gitmişti aklım (ama ondan değil hatırlayamamam, çiziklerle dolu artık hafıza kartım), anıdır anlatayım;
Bir gün denize nazır, açık havada otururken ilk sevgiliyle suspus, bir amca geldi. "Gençler bir süredir sizi izliyorum, içimden geldi, size şunları
.. İlerde gelip gelip bunu okumak kendime gelmek duasıyla
Ali Samet .. Öğretmenler odasının bezmiş adı .. Adı geçtiğinde napmis yine .. Onun sınıfından çıkan öğretmenlerin yüz ifadesi aynı ..
Ali Samet özel çocuklardan .. Yerinden duramayan kıpır kıpır din kültürü dersinde erik dalı söyleyeyim hocam nolur hocam diyen çılgın Ali Samet .. 😀 Söyledi oynadı da . Oynasın . Bir gün derstte çok bunaldiklarini hissettim arkadan fon müzik açıp kağıt kalemler çıkarttım dedim hadi yazalım .. Hayatta olduğu için şükrettiklerim diye attırdım başlık.. Herkes sarıldı kağıda kaleme tek kişi hariç ... Ali Samet .. Neden yazmıyorsun Ali Samet dedim hocam ben yazamıyorum ki dedi aaa dedim ne demek yazamıyorum hadi ben yazım sen söyle benimde canım sıkılıyor zaten sizi beklerken dedim .. Ali Samet öyle güzel cümleler kurdu ki .. Gözlerim dola dola yazdım satırları .. Bisikleti olduğu için şükrediyormus . Ama ilerde araba alacakmış TOFAS ile başlayıp MEGAN a gececekmis .. Hem güldürdü hemde ağlattı yazı o türden.. Yazıyı tamamladık o kadar sevindi ki .. Bu yazıyı hep saklicam hocam dedi koydu cebine sonra dedi ki hayır hocam bunu size vereceğim siz saklayın böylelikle unutmazsiniz beni .. O an ki hislerimi anlatamam .. Neyse teneffüs oldu öğretmenler odasına gittim anlattım Ve dedim ki o Ali Samet var ya yaramaz dediğimiz yerinde duramıyor kıpır kıpır dediğimiz heh o Ali Samet in bı o kadar da o güzel yüreği var ...
Keşke etiketlemesek çocukları yaramaz tembel diye .. Bı bakmaya çalışsak aslında göreceğiz onlardaki güzelliği .. Ah o önyargilar ah o etiketlemeler ..
Anne Ve Babların Yuvası Kalplerdir, İncitmeyelim...
___Huzur Evinden Mektup ___
(İbretlik)
*(5 senedir huzur evinde yaşayan bir annemizin kaleminden duygusal ve ibretlik bir mektup)*
Buz gibi odalarla dolu kocaman binalar diktiler ülkeme. İçine ömürlerinin son demlerinde olan anneleri, babaları doldurdular. Adına huzur evi dediler. Oysa huzur hiç uğramadı oraya. Eskiden
Ellerimde Yârin Elinin Değil Cetvel İzi Var
#27543469 Ali öğretmen kapıdan giderken yalvardım: ''Öğretmenim nooolur gitmeyin. Biz hiç şımarmayacağız. Sizi hiç üzmeyeceğiz.'' Benimle birlikte ağlayan koca bir sınıf var tabi arkada. Hepimiz cıvıltılarla oturacağımız sıralarda zırıl zırıl ağlıyoruz. Hoca baktı. Ve ''Hoşçakalın'' dedi, çantası elinde, hıphızlı çıktı
Roman yazdım, iyi okumalar 1000K sakinleri.
Yazmamak için tuttum tuttum tuttum ama bir yere kadar. O yer de bu yer.
Sosyal medyadan nefret ediyorum bazen. Çünkü takip ettikleriniz az, takipçi sayınız fazla olduğunda veyahut takipçileriniz fazla olduğunda insanoğlunun ön yargıları hemen devreye girip kendini beğenmiş (kibirli) damgasını yiyorsunuz. Ve olmadığım biri gibi görünmek hiç hoşuma