Ne Olur Yani
Paramparça mısın?
Değilim dedim olmadı.
Ağlayacaktım ama,
Bulut kadar hafifleyemezdim.
Gözümden dökülen yaş olmazdı,
Ağzımdan çıkamayan küfürlerin paşası olurdu.
Yıkıldın mı dediler,
Bakmayın benim, kahkaha atarak güldüğüme,
Elimden gelen bu, üzüntüye asla prim vermem.
İçim kan ağlasa da, belli etmem hiç kimseye.
PLATONICON
"Merhaba, sevgili. İlk önce şunu bilmeni istiyorum. Bu başlangıcı çok basit buluyorum. Franz Kafka'nın korkaklığı benim korkaklığımın yanında bir hiç. Ben bir korkağım. Sigaraların ardı arkası kesilmiyor. Sende dumanlar gibi atmosfere karışıyorsun. Elimden kayıp gidiyorsun. Sana güzel şiirler yazabilirdim. Tabi, seni anlatacak bir şiir
İmla hatalarımı görmezden gelin. Mecalim yok yazdıklarımı okumaya
Merhaba 1k. Artık günaydın diyemiyorum. Çünkü gün bir süre benim için aymayacak. 2 yıldır buradayım. Bu süreçte bir çok insan tanıdım. İyi kötü dakikalsrımız oldu. Bazen kahkahalar attık, bazen ağladık. Bir seslenişimle yanımda olanlar oldu, çığlık atsam bile duyarsız kalanlar oldu. Dostluklar, küslükler. Hatta manevi evlatlar edindim ben burada.
Utanç ve Mahçubiyet
Dakikalar küçülüyor yine
Vakit sandığımdan da geç
Seçenek değil sorun
Ya hep ya hiç, birini seç
Utanç ve mahçubiyet dans etti o gece
Sahipsiz
kimsenin haberi yok
kimseye söylemedim
benim bu sahipsiz dizeleri yazan kişi.
bundan sonra da yazacağım
yazma dese de yazacağım.
bir ismim olmayacak
bir isme kalmayacağım.
bir zaman sonra tarihe de karışacağım.
beni kimse bulamayacak tanımayacak
benim ne önemim var ki
beni tanıyanlar bunları benden zaten ummaz
ben böyle biri değilimdir onlara
ALEKSANDR SERGEYEVİÇ PUŞKİN - Tatyana'nın Onegin'e Mektubu
Size yazıyorum –daha ne denir?
Hem daha ne söyleyebilirim ki?
Şu an, biliyorum, elinizdedir
Hor görüp cezalandırmanız beni.
Bu benim mutsuz kaderimdir,
Bir damla acıyı koruyarak siz,
Elbette beni terketmezsiniz.
Susmayı tercih ettim ben önce;
İnanın: şu rezil yaşamımdan
Haberiniz olmazdı hiçbir zaman,
Bir ümide kapılmış olsam bile
Nadiren, haftada
CANDAKİ ERKEK
Kendimden geçmenin vakti bugün
Sebep hiç aramam, sonuç sitemler olsun
Kafamın durgun sularında dalgın dalgın dolanan düşünceler
Her cümlemin başında tıkanıp kalışlarım
Her akşam hırıl hırıl tıkanan nefesim gerekirse hayata karşı tahlilim olur.
Bugün sebepsiz bir ruh hastası gibi dertleneyim
Kendi dünyamda sakladığım o büyümemiş çocuk
Size yazıyorum –daha ne denir?
Hem daha ne söyleyebilirim ki?
Şu an, biliyorum, elinizdedir
Hor görüp cezalandırmanız beni.
Bu benim mutsuz kaderimdir,
Bir damla acıyı koruyarak siz,
Elbette beni terketmezsiniz.
Susmayı tercih ettim ben önce;
İnanın: şu rezil yaşamımdan
Haberiniz olmazdı hiçbir zaman,
Bir ümide kapılmış olsam