ben vazgeçtim siz geçmeyin arkadaşlar.Su yolunu buldu da ben onu bulamadım.Aramaktan da usandım.
Güzel günler gelir
Ben görür müyüm, bilemem
Su yolunu bulur
Ben bulur muyum, bilemem
Bazen sevdim, bazen sevildim
Aşırı yalnızlıktan sesim düzgün çıkmadı ve ciyakladım sadece ,konuşmak için doğru ses aralığını bulamadım ve utanıp hemen vazgeçtim.
Sayfa 62Kitabı okudu
Daha önce de ifade ettiğim gibi üniversite birinci sınıftayken bir sonraki yıl Tıp Fakültesi'ni kazanayım diye fizik, kimya, biyoloji gibi fark derslerini vermek için akşamları Atatürk Lisesine gidiyordum. Gün içinde işletme derslerini tamamlayıp yurtlara dönüyor ya da fırın günü ise çalışmaya gidiyordum.
Bir gün yönetim ile ilgili derslerimizden
Sayfa 208 - TİMAŞ YAYINLARI / 4. BÖLÜM: FİDAN / HEDEF KOYMAK: STRATEJİ, VİZYON, MİSYONKitabı okudu
•İnsan acılarını yüceltmek ister’
“Konuşmak birçok şeyi halleder ama her şeyi değil. İnsan bazı şeyleri yaşamamışsa, o sırada ihtiyacı varsa, anlar. Aynı şeyleri bugün anlar, yarın anlamaz. İki insan yok mu dört milyar içinde anlaşacak? Yok. Ben bulamadım, bulmaktan da vazgeçtim. Hiç kimseyle, hiçbir meselede anlaşmak imkânı yok. Kendi ruhun üzerinde tesir yapabilirsin, başkalarını değiştirmek imkânı yok. İnsan daima acılarını sublimer etmek (yüceltmek) ister. Ama kaçıyor insan kendinden. Kaçıyorum kendimden.”
iBooks/690
"Ben buradayım ve her zaman başımın üstünde
yerin var. Asla hazır hissetmezsen, buna da razıyım.”
“Bu saçma,” dedi Sydney. “Sonsuza kadar beni bekleyemezsin.”
“Zaten yaptığım bu. Senden daha iyisini bulamadım,
sonra aramaktan vazgeçtim.” Sydney’nin alnına bir öpücük kondurdu, çünkü bir kez daha dudaklarından öpmeye cesareti yoktu. Bunu yapacak olursa, durmayı başaramayabilirdi.
Sayfa 38
Gençken daha iyiydi; arayış içindeydim. Geceleri sokakları dolaşırdım... kaynaşırdım, dövüşürdüm, arardım... Hiçbir şey bulamadım. Kadınlara gelince; her kadın bir ümitti ama çok sürmedi. Durumu hayli çabuk kavrayıp RÜYALARIMIN KADINI’nı aramaktan vazgeçtim; kabus gibi olmayan bir kadın kabulümdü.
Gittim diye senden de gittiğimi mi düşündün,sadece gittim sorma neden diye,vazgeçtim sanma senden,korktum sanma sevmekten sadece gittim işte hem çok da kalamam bu gidişle..Geceleri sığındığım uykular yarım gündüzleri gülümsemelerim yarım aklımın her köşesinde sendeki yarım kalmışlığım..Düşündüm; acaba kabullenmek mi daha zor yoksa yokluğun mu ? Bulamadım cevabı.. Oturdum bir sahil kenarına aklıma gelmediğin zamanları hesaplamak istedim,bi aklımdan çıkmadın ki doğru düzgün hesaplayayım.. Sensiz hesaplarım bile yarım. Sensiz yarım kalmayan bölünmeyen eksilmeyen tek bi şey kaldı.. Neyse bırakayım sözlerimde yarım kalsın...
Bu kervanlardan birinde birisi diyor ki; "Bir ara battaniyemin kaybolduğunu
farkettim. Aradım, bulamadım ve vazgeçtim. Kendime buradan
bir battaniye aldım. Arafat'a gittik. Burada herkesin bir battaniyesi
olması gerekir. Bir köşesine bir işaret yerleştirdiğim battaniyemi
birinin elinde gördüm ve tanıdım. Adam dikiş iplerini çekmiş ve ihram
yapmış. Çünkü ihram dikişsiz olmalı." Ey baba! Tümü Cihad olan haccın,
kıyametteki dirilişi hatırlatan bu ihramların mahşerî kalabalığın
coşkusunun, İsmail'ini kurban etmeye hazırlanma heyecanıpın bile seni
battaniyenden gafil kılmadığını gördüm.
Fecr YayıneviKitabı okudu
"Ne kuşlar, ne de o ağaçlar
Görmeden geçirdiğim çok sabah var
Aşk diye diye kendimden bile bile
Vazgeçtim derken yolu kaybettim
Sormadan bulamadım
Belki de ben yolumu kaybettim
Okusam da, söyleyemem adını
Çünkü ben seni suya hapsettim"