Bilinçdışı, bitimsiz uykusuzluk olarak alındığında ve bilinç de dilin kendisiyle yaşarken belirsiz bir bilinçdışının gölgesi olarak tasavvur edildiğinde, sürekli dile dönen, dilin hapishanesini yaşayan -uykusunda olsun, bilinçliliğinde ya da hayallerinde olsun- bir dönüşsüzlüğün ebediyetinde yaşam bulan bir konuşan varlık vardır, bilinçdışının öznesi olarak insan semptomlarının kaybolmuşluğu ile yapılandırılmışların açık görünürlüğü arasında kendisini yitirmiştir. Dış-yakınlık kendisine baka baka kararmaya, gözün ışığını yitirmeye başlar. Ben, ölümlü olarak, kendi yerini ve sınırını, zamanın sonunu bilen olarak asla bir yerde olamayacaktır, bir gerçek dünyada ortaya çıkamayacaktır. Sonsuz göndermeler, metaforlar ve metonimler arasındaki sıkışmışlığında teslim olacaktır fakat teslimiyetinde hiçbir şekilde başka'nın isteklerine, arzuladığı öteye tatmin bulunmaz.
Sayfa 247 - Dış-Yakınlığın Çıkmazı ile Dışarının Sorumluluğu Arasında: "Lacan ve Levinas'ta Başka" / Volkan ÇelebKitabı okuyor
HK
Hiçbir şey sana seni yaşatmayacak
Şu fani dünyada hiçbir şey gönlüne huzur kalbine itminan vermeyecek
Sadece zaman ve mekan perdesinde rabbin olan Allah'la buluşmak sana kendini bulduracak
Rabbini bilen kendini bilir
Rabbini bulan kendini bulur
Beni rahmetinden mahrum etme Allah'ım
🤲🤲🤲🤲
Yolun açık olsun, sevgili dostum, umarım aradığını, içindeki sonsuzluğu, ışığı, sevgiyi, karşında ve baktığın her yerde bulursun.
Ama şunu da kabul etmeliyim ki, özüne giden yolculuğun bu zamanda zorlukları vardır, bu bir gerçek. Başka bir dünyada yaşıyoruz artık. Benlik duygusunun doruklara çıktığı, aklın kalbe, görünenin görünmeyene, dış dünyanın iç dünyaya, damlaların okyanusa tercih edildiği bir dünya bu. Bütün bunlar doğru, ama aynı olan şeyler de var.
Eskisi gibi hâlâ kalbimiz var, eskisi gibi Tanrı hâlâ burada ve bu dünya hâlâ O'nu ve kendimizi tanımamız için dönüyor. Ve yeryüzünde Tanrı'yı bilen, O'nu bulan kalpler olduğu sürece de dönmeye devam edecek. O kalplerden biri neden bizimkisi olmasın ki?
Sayfa 188Kitabı okudu
