Herkes geldi.
Pencere önünde saatlerce beklenen sevgililer geldi.
Çocukların kahramanı, alın teri ile ekmek getiren babalar geldi.
Postahane de beklemez oldu artık mektuplar, onlar da geldi.
Göç tutmuş gök güvercinleri bile geldi.
Kahırlar olsun beklenen gün sayısına.
Kahırlar olsun anılar dolu defterlerin yazısına.
Hayaller ile süslenen muhabbetlerin kandili sönsün.
Sönsün yanan ışıkları gemilerin limanlar kıyısında.
Beraber okunacak kitaplar da gelmesin dolabıma.
Zîrâ her satırına yüreğimi bırakırım ağlarımda.
Ne bileyim, artık nefesim söylesin sadece yorulduğumu.
Anlatacak gücüm kalmadı bunları yarınlara.
Sadece annem anlar bu acıyı bakışlarımda!!!!
O yüzden bazen kendime şunu söylüyorum:
"Ey gök kızı kaldır başını, sende seni bekleyene reh-güzar eyle.
Seni bekleyen yarınlar var."
S. K.
çokça katılıyorum. .
"...iki tür serseri var ve bunlar birbirinin tam karşıtı.. Adam vardır; tembellikten, karaktersizlikten, tabiatının alçaklığından dolayı serseridir; istersen beni o türden say. Bir de öteki tür serseri vardır ki kendi kendine rağmen boşta gezmektedir; etkin olabilmek için büyük bir özlemle yanan ama hiçbir şey yapamayan.. Çünkü bir şeyler yapması olanaksızdır, bir kafese hapsedilmiş gibidir, çünkü verimli olabilmek için gereksindiği şeylere sahip değildir, çünkü yazgının çizdiği olaylar dizisi onu o kafese tıkmıştır; böyle bir adam ne yapacağını bilmeyebilir ama içgüdüleriyle hisseder: ne olursa olsun, bir işe yarayabilirim, yaşamımın bir amacı olacak sonunda, çok daha başka türlü bir insan olabileceğimi biliyorum! Öyleyse nasıl yararlı olabilirim, nasıl hizmet edebilirim? İçimde bir şey var, nedir o?"
Sayfa 46 - Yapı Kredi Yayınları
