büşra
@busrahnm
Özel eğitim öğretmeni
Edirne
90 okur puanı
Ocak 2019 tarihinde katıldı
Şu anda okuduğu kitaplar
Okuma Hedefleri
Cansıkıntısı kendilik değerimiz için büyük bir tehdittir çünkü. Canı sıkılan insan kendini tek başına bırakılmış, yaşam duygusundan yoksun, anlamsız hisseder. Hayatın kendisi de manadan yoksun olarak algılanır. Neredeyse yok olmayla eş bir duygudur cansıkıntısı, yavaş yavaş ölmek demektir.
Aşk cinsel arzularımızın dindirildiği bir kaynaktır bir bakıma. Ama Lacan der ki: “Arzunun nesnesi yoktur, doyurulamaz, doyurulan yalnızca gereksinimlerdir.” Bilindiği gibi psikanaliz bebeğin ilk cinsel deneyimini anne memesiyle yaşadığını söyler. Bebek anne memesini arzular. Acıkır, ağlar. Anne meme verir, açlık biter, bebek susar. Burada doyurulan açlıktır, arzu değil. Arzu hep doyurulmadan kalır. Aşkta da doyurulan, kim bilir belki de yalnızca gereksinimlerimizdir. Güven, şefkat, yalnızlıktan kurtulma gibi.
Bu gereksinimlerin doyurulduğu huzur ortamında, bir süre sonra tekrar kıpırdanmaya başlar doyurulmadan kalan arzular.
Şemanızı oluşturan anılara, nedenlere saygı duymaya çalışın. Çocukluğunuzda, duygusal olarak hayatta kalmak için bu çok önemliydi. O zamanlar size yardımı olan bu şey, şimdi canınızı acıtmaktadır. Dolayısıyla artık bunu bırakma zamanıdır. Şu an, kendinizi feda etmekten ve mağlubiyetten uzak bir yolculuğa başlama ve hayatınızı kendiniz için düzenleme zamanıdır.
Okur Takip Önerileri
Şemanız, kendi farkındalığınızın ve dünya görüşünüzün merkezindedir. Doğal olarak da yaşamak için savaş verir. Ne kadar kötü sonuçları olursa olsun, rahatlığı ve teselIiyi kendi şemanızda bulabilirsiniz. Dolayısıyla değişim yavaş olsa bile, cesaretinizi kaybetmeden devam edin.
Ötkeniz, sağlıklı bir parçanızdır. Yararlı bir amaca hizmet etmektedir ve size başkalarıyla kurduğunuz yolu değiştirmeniz gerektiğini söyler. Öfkeniz, farklı şeyler arayan, değişmek isteyen ve büyüyen yanlarınızdan haberdar olmanıza yardımcı olur. Benlik algınızdan haber dar olmanızın en güçlü yolu öfkenizdir. Öfkeniz, bir şeyler istediğinize dair bir ipucu olabilir.
Öfkenin işaretleri olarak sinirden kıpkırmızı olmuş yüzleri, en yük sek perdeden gelen bağırışları, sertçe çarpılan kapıları görürüz. Ancak öfke sık sık çok başka işaretlerle kendisini belli eder. İnsan öfkeli oldu ğunun farkına varmadığı ya da anlasa da kabul etmek istemediği zaman larda içinde biriken öfke uyuşukluğa dönüşür.
Cinsellik, en önemli sorumluluklarımız ve değerlerimizin kimileriyle saçma, belki de hiçbir zaman çözülemeyecek bir çatışmaya girmekten hiç çekinmez. Bu durumda doğal olarak tek bir çözüm yoluna sarılırız: Cinselliğin taleplerini çoğunlukla bastırmayı deneriz. Aslında yapmamız gereken, cinselliğin doğası gereği tuhaf olduğunu kabul etmektir; cinselliğin şaşırtıcı taleplerine normal tepkiler veremediğimiz için kendimizi suçlamak yerine bu gerçeği kabul etmek mantıklı olacaktır.
Kısa sürede başarı elde eden çoğu insan, daha sonradan kendi kendilerine zarar vermeye başlarlar (örneğin uyuşturucu ve alkol kullanarak). Bunun altında kusurluluk şeması vardır. Bu durum ünlüler, oyuncular ve girişimci kişiler için de bazen geçerlidir. Başarılı olmalarına karşın içlerinde bunu devam ettiremeyeceklerine inanırlar. Başarıyı devam ettirme baskısı, özellikle kendilerini kötü hissettikleri zaman da yanılmaz olur ve başa çıkacak gücü bulamayabilirler.
Daha önce de belirtildiği gibi, kusurluluk şemanızı tetikleyen partnerlere karşı yoğun bir çekim hissedersiniz. Bunun en şaşırtıcı kısmı ise size iyi davranan insanlarla birlikte olduğunuzda onlardan sıkılmaya başlarsınız. Bu tam bir çelişkidir: Çok sevilmek istersiniz ama eşiniz ne kadar çok sevgi verirse ondan o kadar az etkilendiğinizi hissedersiniz.
Henüz okumadığımız bütün o kitaplar yüzünden suçluluk duyuyoruz; ancak Augustine ya da Dante' den daha fazla kitap okumuş olduğumuz gerçeğini görmezden geliyor, bu yüzden de sorunun kesin olarak tüketim miktarında değil de, tükettiklerimizi hazmetme yöntemimizde olduğunu fark etmiyoruz.
Ev, insanlık tarihinde gece geç gelinip sabah erken çıkılan anonim bir yurt değildi her zaman.
İnsanın evrimleşmiş cinsel doğasını inkar etmesinin çeşitli bedelleri vardır. Kişiler, çiftler, aileler ve toplumlar tarafından gece gündüz durmadan ödenen bedeller. 'Bu bedeller' E.O. Wilson'ın dediği gibi "Doğal eğilimlerimizi engellemek uğruna, daha az elle tutulur bir akçe olan mutluluk cinsinden ödenir." Toplumumuzun cinsel bastırmaya yaptığı yatırımın net kazanç mı yoksa net zarar mı getirdiği başka bir zamana saklayacağımız bir tartışma.
Şimdilik, sadece doğa ile başa çıkmaya kalkışmanın riskli, yorucu ve çoğunlukla büyük yıkımla sonuçlanan bir çaba olabileceğini söylemekle yetineceğiz.
"Mitoloji günlük hayatın çiğ malzemesini, anlamlı bir hikaye oluşturacak şekilde dokuduğumuz tezgahtır."
Gölge kişiliğimiz, kendimizden ve başkalarından sakladığımız yönlerimizi içerir ve zor durumlarda dış dünyaya yansıtılır. Freud'un bilinçdışında yer almayan gölge, ancak yönlendirilmiş irade ile bilinçli hale gelmektedir. Tüm bu alt kişilikler, toplumsal bilinçdışı ile sürekli bağlantı halindedir. Bundan dolayı yapıları statik değil, dinamik ve değişkendir.
Dış dünyaya ait bilgilerimiz ne ölçüde gerçeğe delalet edebilir? Kendi mağarasında (ya da kendi kafatası ve beyni içinde) hapsolan bir zihin,
kendi dışındaki gerçek dünyadan (idealar dünyası) mağaranın duvarına akseden gölgeler (gözlerle bilinçli zihinde oluşan gölgeler, suretler, imajlar) vasıtası ile kendi dışındaki dünyayı "gerçekte olduğu gibi" yanlışsız ve eksiksiz bir biçimde tanıyabilir mi?
Zihnimizde oluşan görüntü ya da gerçeğin gölgesi, aslını ne kadar
temsil edebilmektedir ve bize var olan gerçek hakkında ne kadar sağlıklı fikir vermektedir?
