Dememişler mi ki,
İnsandan isteme; verirse minnet, vermezse zillet. Allah'tan iste; verirse nimet, vermezse hikmet.
Kalpten çıkan kalbe gider, ağızdan çıkan kulaktan döner
Sayfa 38Kitabı okudu
"Dua eder misin?" "Hayır." "Ağlar mısın?" "Hayır." "Bitmişsin haberin yok."
Sayfa 26Kitabı okudu
Okur Takip Önerileri
"Eve dön, şarkıya dön, kalbine dön!"
İnsanlara bakıyorduk, fedakârlığını yitirmiş, sevincini yitirmiş, sevgisini yitirmiş, umudunu yitirmiş, onurunu yitirmiş...Kendini yitirmiş... Zavallı bir topluluk, başarıyı mutluluk zanneden...
Hâlâ aynı anıdan bahsediyorduk ama aynı anıyı yaşayan çocuklar apansız büyümüşlerdi.
Sayfa 537Kitabı okudu
"Dönülmez akşamın ufkundayız, vakit çok geç. / Bu son fısıldır ey ömrüm, nasıl geçersen geç. "
Sayfa 529Kitabı okudu
"Osmanlı'da içe dönük bir yaşam vardı. İnsanlar dünyayı camilerin, külliyelerin avlularından izliyorlardı. Geniş yollar, büyük alanlar, parklar açmak ihtiyaç olarak görülmüyordu."
Sayfa 503Kitabı okudu
Mutluydum galiba...
Sayfa 212Kitabı okudu
Kederimi içime atıp mutlu görünme zamanıydı; ben de gülümsemelerimin en az yıpranmışını dudaklarıma yerleştirerek yaklaştım yanlarına.
Sayfa 209Kitabı okudu
En iyi ve sağlam değişmeler, hiçbir zorlama sarsıntı olmadan, örf ve adetlerin düzenlemesiyle meydana gelenlerdir.
Çünkü bu böyledir. Kimse uyurken rahatsız edilmek istemez ve bizden önce uyanan herkes büyük bir rahatsızlık kaynağıdır.
Benim için fark eden şeylerin onda aynılaşması canımı sıkıyordu. Neyse ki beni tanımaya karşı duymadığı hevesi, benim için bir şeyler yapma konusundaki duyuyordu.
Ben zannediyordum ki ömürlerimizin teknesini istediğimiz sahile götürmek için yalnız onun dümenini ele almak kâfidir... Şimdi anlıyorum ki değilmiş... Yollar görünmez kayalarla doluymuş... Onlara çarpmamak lazımmış... Daha fenası gizli cerayanlar varmış ki onlara kapıldığı zaman yolun değiştiğini, gittikçe uzaklaştığını farkedemezmiş... Tâ kendisini başka sahillere düşmüş görünceye kadar...
