Aragon’un bu öyküye yazdığı önsözde dediği gibi dünyanın en güzel aşk hikayesi midir bilemem ama kesinlikle içinde tasvip edilmeyen bulgular olmasına rağmen insana son derece masum gelen ve güzel bir aşk hikayesi olarak yorumlanan, yorumlanması gereken bir aşk hikayesi.
Aytmatov, az sayıdaki sayfalarının içine o kadar güzel betimlemeler ile içeriği dolu dolu uzun hikaye ya da kısa roman yazmış ki, okurken okur, Aytmatov’un kaleminin etkisinde kaybolup kendini Kırgızistan’ın köyünde, harmanlarında adeta kendini buğday mahsulleri ile uğraşırken bulup devamında da kendini Cemile’yi ve Danyar’ı izlerken buluyor. Danyar’ın söylediği türküleri canlı canlı kulağında duyma istediği oluşuyor. Bununla beraber de 2. Dünya Savaşı’nın etkilerini az da olsa hissediyor. Aytmatov gerçekten de çok özel bir kalemmiş ve ben bu kalemi geç tanımışım. Türk sinemasına da çok güzel ilham kaynağı olan Aytmatov Selvi Boylum Al Yazmalım gibi bir hikayesi ile sinemamıza ne derece olumlu etki yaptığı bariz bellidir. Aytmatov’un kitaplarındaki en güzel bir başka etken ise günümüz normal karakterlerini bize son derece başarılı bir şekilde okutabilmesidir. Hem köken olarak bizden pek bir farklarının olmaması hem de normal köy insanını bizlere bir karakter olarak okutması ve o kişilerin etkisinde kalabilmemizi sağlaması bana göre son derece başarılı bir unsurdur. Yazar oluşturduğu karakterlerin gündelik hayatlarından bütün insanlığa etki edebilecek son derece anlamlı mesajlar verebilecek kalitede eserler koymuş ve bu durumu da öğrendiğim kadarı ile sanatının amacı olarak saymış ve neticede de başarılı olmuştur.
