Çocuk kitapları
Çocuğun okuyacaģı kitabı seçebilmesi, bir haktır. Ne var ki çoğunlukla büyükler kitap öneriyor. Çocuklar bu kitapları bazen istemeye istemeye okumak zorunda kalıyor ya da okumuyor.
Haklı olarak bildiğimiz kitapları önermek istiyoruz. Bilmediğimiz kitaplardan kaygı duyabiliyoruz. İçeriği çocuğumuzu olumsuz etkileyebilir diye çekiniyoruz. Ben kendimce şöyle bir yol geliştirmiştim:
Kitap okuma sürecinde sohbet ediyordum. Kitaba eleştirel bakabilmelerini sağlamaya çalışıyordum. Hem içerik ve hem de biçim açısından.
"Bu kitaba sen nasıl bir kapak çizerdin? Sen olsan hangi bõlümün resmini yapardın? Kitabın daha büyük olmasını ister miydin? Bu çocuğun yerinde sen olsaydın bu soruna nasıl bir çözüm üretirdin? Bu çözüm yolu doğru mu? Bu konuşma biçimi güzel mi?" gibi sorular üzerinde düşünüp konuşurduk.
Diyebilirim ki, olumsuz bulduğum kitap çok oldu ama onların üzerinde daha çok konuşma fırsatı doğdu. Çocuklarım büyüdükçe gördüm ki, sosyal medyada gördükleri yazılara da eleştirel bakabilmeyi başarıyorlar. Kısacası sansür uygulamak yerine, üzerine konuşmak irdelemek hem daha eğlenceli hem daha öğretici oldu.
Dedemin bir sözü vardı,
Oku kızım koluna altın bileziğini tak meslek edin de elin eline bakma derdi hep ve büyüdükçe çevreme baktıkça yüz yıllık çınarı o kadar haklı buluyorum ki. Büyükler bir şey diyorsa vardır bir bildiği.
Daha fazla haklı olunabilir mi?
Ama büyükler anlamaz değil mi? Çünkü onlar çok akıllı.
MACDONALD’IN SUÇ TRİADI SERİ KATİLLERİ TAHMİN EDEBİLİR Mİ ?
çocuklarla iligili dudak uçaklatan bir teori :
macdonald'ın suç triadı seri katilleri tahmin edebilir mi?
hiç bir anne-baba çocuğunun ileride katil olmasını istemez. fakat sorun şu ki; teorik olarak her seri katilin bir anne-babası vardır.
"biz seri katiller sizin oğullarınızız, biz sizin kocanızız, her yerdeyiz.
ve yarın daha çok
PART 2/ Et kemiğe yaklaşıyor...
PART 1/#171779972
PART 2
Geçen gün, çocukluğumda yaşadığım bir olayın içimde nasıl bir uhdeye dönüştüğünü, bu uhdenin yarattığı rüyaların bana nasıl yıllarca musallat olduğunu, peşimi hiç bırakmadığını, bu durumun artık canımı çok sıktığını, bu durumu aşmak için zihnimde bir zaman simülasyonu yaratıp, bana yapılanın
Uslu çocuk
benden bir öykü...
Portakal ağaçlarının çiçeklenen siluetini
seçmekte zorlandığımı itiraf etmeliyim.
Ama normal. Kış günüydü. Yağmur şarıl
şarıl yağmaktaydı. Kışın her
zamankinden daha erken geldiğini
söylemişti babam. Annen o kadar çok
parfüm sıkıyor ki ozon tabakasının
delinmemesi mucize olurdu, diye
eklemişti. Bunu söylerken, sol
Bugün bu yazının çok fazla kişiye ulaşmasını diliyorum...
Bazı insanlar hayatlarında mutsuzlardır ve başka insanlarla biraraya geldikleri ortamlarda sürekli olumsuz söylemlerini adeta içlerindeki çöp kutusunu boşaltır gibi dökerler ve bunu öyle ısrarla yaparlar ki döktükleri kişiden ya bir onay ya da bir ekleme bekleyinceye kadar durmazlar. Kazara herhangi bir söylemine 'onaylama' gafletinde bulunduysanız çok kötü. Çünkü bu sefer de o kişinin hedefinde siz olursunuz ve o ithamları siz söylemişsiniz gibi etrafa yansıtır, rahatlar ve kendileri iyilik meleği gibi dolaşır. Ama farkında değillerdir etrafındakilerin bir daha dönmemek üzere uzaklaştıklarını. Bu dediğim kişilik özelliğini yansıtan akraba ve sizden büyük biriyse daha kötü. Çünkü tam anlamıyla da onu hayatınızdan çıkarmanız zaman alır ve onun hâlâ haklı olmak için türlü türlü yollara başvurduğunu görürsünüz, izlersiniz. Bir de büyükler diye yaptıklarını hoş görmenizi ve hâlâ saygı göstermenizi de beklerler.Böyle insanlardan uzaklaşın ne olursa olsun negatif söylemlerini dinlemeyin, kaçın. Onlar mutsuzlar ve sizi mutsuz etmeye programlanmışlardır.