bu kitap için söylenebilecek o kadar çok şey var ki.. insanlığın kısa özeti gibi.. ikinci okuşuyum oldu. ve unutmuşum onu farkettim. unutuyoruz onu farkettim. günlük hayatın getirdiklerine, zevklere, hırslara kaplıyoruz onu farkettim. unutmamalıyız hiçbir hikayesini unutmamalıyız ve unutturmamalıyız. kin gütmemeliyiz mesela, gerçekten çocuk olmalıyız bir yerde. ne oldum değil ne olacağım demeliyiz, sevgiyi nerede arayacağımızı bilmeliyiz, nerede bulacağımız öğrenmeliyiz. gözünümüzü hırs bürüyor, hep daha fazlasını istiyoruz, yetemiyoruz kendimize, aç gözlü mahluklarız, doymuyoruz ve unutuyoruz ne olacağını, bir gün her şeyin son bulacağını unutuyoruz.. üç arşın toprak! sadece üç arşın toprak yetecek, her birimize! velhasıl kelam her bir hikayeyi, bu kitaptaki her bir hikayeyi beynimize kazımamız lazım kardeşlerim, abilerim, ablalarım. kazımalıyız unutmamalıyız! başucumuzda kalmalı bu kitap. çocuklarımıza okutmalıyız, kardeşlerimize, arkadaşlarımıza ve en çok da güç sahibi olan anne, babamıza ve büyüklerimize.. en çok onların ihtiyacı var gerçeklere.. hepinize iyi okumalar. sevgiler, saygılar.
