Alaeddin Özdenören
Cahit deyince aklıma sular yıldızlar
Alınlarında şafak örülü
Anneler babalar
Gözleriyle gül toplayan çocuklar
Çöl rüzgârları kervanlar
Denize atılmış ağlar
Kalbe dökülen ırmaklar gelir.
Cahit deyince aklıma
İçinde bütün çiçekleri taşıyan sevdalar
Aşklar arkadaşlıklar gelir
Sait gelir Akif gelir Erdem gelir Rasim gelir.
Hüseyin Cahit Yalçın, “Onunla tanıştıkça zihnimdeki ‘jacobin’ kavramına maddi bir sima verebiliyordum” der. “Jakoben” deyince Bahattin Şakir’in yüzü akla gelir.
Cahit deyince aklıma
İçinde bütün çiçekleri taşıyan sevdalar
Aşklar arkadaşlıklar gelir
Sait gelir Akif gelir Erdem gelir Rasim gelir.
Sayfa 108Kitabı okudu
-Hazreti Ömer’e gelen Kayseri Rum elçisi de ilkin bocalamıştı.
-Halifeyi görmek istiyorum, deyince onu bir ağacın altına götürdüler. Hazreti Ömer abanisini mübarek başlarına örtmüş, fakir elbiseleri içinde uyuyorlardı. Gözleri İslâm Devlet Başkanının sarayını arayan elçi hayretler içinde kaldı. Hazreti Ömer’e bakarken, kalbinde ona karşı hem sevgi, hem de korku duyuyordu.
Duyduğu sevgiyi izah edebiliyordu, ama kendi kendine, “Bu korku da ne? Ne bir saray, ne bir ihtişam, ne muhafızlar, ne de henüz bana hitap eden, icabında azarlayan bir ses, bir tehdit.”
Elçi, Hazreti Ömer’de tecelli eden Azameti İlâhî karşısında, o uyanıncaya kadar ellerini bağlayarak bekledi.
Yarım saat kadar sonra uyanan Hazreti Ömer, elçiye bir nazar buyurdular. Elçinin kalbi bu nazarla yumuşadı, halifeye ve İslâm’a ısındı da Müslüman oldu. O zaman sarayı olmayan, muhafızları, şaşaası, ihtişamı olmayan bu insanın makamını gördü ve teslim oldu. Onun nasıl bir manevi sarayda oturduğunu gören elçinin gözünde, dünya saltanatı yıkıldı, Rum Kayzerinin aslında ne kadar zavallı bir mertebede olduğunu anladı...
Beyan Yayınları(Epub)Kitabı okudu
