SCİPÎON: Mutsuzluğum her şeyi anlamaktan ileri geliyor.
Sayfa 57Kitabı okudu
G. SCÎPÎON: Ve ne denli iğrenç yalnızlığın içine düştün!
CALÎGULA: (Bağırarak üzerine atılır, onu yakalar ve sarsar) Yalnızlık! Sen, sen tanıyor musun yalnızlığı? Ozanların, güç süzlerin yalnızlığını? Yalnızlığı? Ama hangisini? Ah! Yalnızın ne olduğunu bilmiyorsun. Hiç bilinmiyor da! Geleceğin, geçmişin yükü her yerde bizimle! Öldürülen yaratıklar bizimle. O yaratıklar için kolaylıklar vardı. Ama sevenler, sevmeyenler, sizi sevenler, yerinmeler, istek, acılık, tatlılık, orospular, tanrılar takımı.. (Caligula, Scipion'u bırakır, yerine doğru geri gider) Yalnız! Ah! içinde bulunduğum anın şu ağılı yalnızlığı yerine gerçek yalnızlığı, suskuyu, bir ağacın titremesini tadabilseydim! (Oturarak, bezgin likle) Yalnızlık! Ama hayır, Scipion. Yalnızlık, diş gıcırtıları, baş tan ayağa gürültülerin ve yitik uğultuların yankısıyla dolu.
Sayfa 40Kitabı okudu
CALİGULA: Yarın, açlık olacak.
KAHYA: Ama halk homurdanacak.
CALİGULA: (Kesinlikle) Diyorum ki, yarın açlık olacak. Herkes açlığı tanır. Bir yıkım. Yarın yıkım olacak. Ve yıkımı durduracağım, hoşuma giderse
Sayfa 33Kitabı okudu
Ağzımı açmak yetiyor her şeyi kapkara
görmeme, insanlardan tiskinmeme. Ne zor, ne acı şeymiş insan olmak!
Hiç değeri yok bu dünyanın, bunun ayrımına
varan özgürlüğe kavuşur. (Yerinden kalkar.) Ve ben hepinizden nefret ediyorum,
çünkü özgür değilsiniz.
SCIPION — Ne yapabiliriz, Cherea?
CHEREA — Hiçbir şey.
Uzun süre ağladım, sonra unuttum. Zaman zaman yüreğim sızlıyor elbet. Ama artık eskisi kadar önemli değil.
Bereket versin ki üzüntüler her bakımdan sonsuz değil. Bir yılı aşkın acı çekmeye katlanabilir misiniz?
Sayfa 9Kitabı okudu
Yaratamayan insan yok etmek ister; yaratırken, yok ederken salt bir yaratık olma rolünün ötesine geçer.
Camus Caligula'ya şunları söyleterek bu fikri özlü olarak dile getirmiştir: "Yaşıyorum, öldürüyorum, yok etmenin insanı kendinden geçiren gücünü yaşıyorum; bununla karşılaştırıldığında yaratmanın gücü çocuk oyuncağından başka bir şey değil"
öğret bize aşka can veren aldırmazlığı...
Caligula
Mahkumlar, bağıramasınlar diye dilleri koparıldıktan sonra vahşi hayvanlara yem olarak atılıyordu.Hayvan yemi pahalı geldiğinde de ölümcül hayvanları beslemek için sabıkalılar kullanılıyordu.
Bakın size söylüyorum, babamı seçmek elimde olsaydı, doğmazdım.
Sayfa 10 - Can YayınlarıKitabı okudu
Kim göze alabilir beni mahkûm etmeyi, kimsenin suçsuz olmadığı şu yargısız dünyada!
Sayfa 73 - Can YayınlarıKitabı okudu