Cinsel istismarı ekonomik sömürü izliyor. Şehvet ile servet
iç içe geçerken, müridin varlığı, yardım ve bağış adı altında
şeyhe aktarılıyor. Uğur Korunmaz, müridi tarafından
tekke yapılması için bağışlanan daireyi üzerine aldı. Mustafa
Çalışkan, bağış ve kurban derileriyle, Recep Küçük topladığı
aidatlarla geçindi.
Cincilik, üfürükçülük ve gelecekten haber vermek de bir
başka istismar kapısı olarak öne çıkıyor. Nevzat Açıkgöz,
cinlerin koruduğu defineyi çıkaracağını vaat ederek, eski
bir milletvekilini ve iş adamlarını dolandırdı. Ahmet Coşkun
Yılmaz, reenkarnasyonu kullanarak bir hakimi ve onlarca
insanı aldattı.
"Sahte şeyhler" şikayet ve ihbarda bulunulmadıkça uzun
yıllar faaliyet gösterebiliyor. Çalışkan dört şehirde, Işık evinin
bodrum katında, Korunmaz bir apartman dairesinde, Küçük
köyde tekke kurdu. Işık on dokuz, Küçük on dört, Çalışkan
on üç ve Korunmaz altı yıl boyunca varlığını sürdürdü.
Nasıl mı?
Çünkü, devlet tarafından "gerçek şeyhlere" tanınmış resmi
hoşgörüden, koruma zırhı ve dokunulmazlıktan yararlanıyorlardı.