Woody Allen'in Interiors filmindeki bir sahne beni çok etkiler. O sahnede, içerisiyle dışarısının bağını siyah bir bant çekerek sağlar siyah giyinen kadın. Konuşmadığı, konuşamadığı konusunda sonsuza kadar susmak ister. Dışarıdakilerin sesini içeri almak istemez. Tek başına olmakla yalnız olmanın sınırını çizemez, kalın siyah banttan yardım ister. Evdeki pencerelerin, kapıların kenarlarına siyah bant çeker. Burada yönetmen biraz da her ailenin konuşulmayanları, halının altına süpürülenlerine gönderme yapar.
Sayfa 89
Gene de bir sürü kağıt, defter ve not kaldı. (Artık bunları da atamazdım.) Sonra, fotoğrafları albümlere yerleştirmeğe başladım (Tarih sırasında bazı yanlışlıklar oldu herhalde.) Yüzüm, günden güne hiç değişmediği halde (bunu, her sabah aynada yaptığım gözlemlerle biliyordum), resimler arasında vahim farklar vardı. Bu değişikliği, yüzümde
Korkuyorlar canım benim, kadından korkuyorlar
Çıkmasın istiyorlar evinin kapısından.
Gülmesi ürkütüyor onları,
Ödleri kopuyor kahkahasından.
Becerikli ellerinden korkuyorlar kadının
"Erkek işi" diyorlar, "ellerinse hamurlu".
O işi de yapar kadın, kurtulsa hamurundan.
Korkuyorlar canım kızım, korkuyorlar kadından.
"Sözlerimiz bize hizmet edecekken bir cüce, kötülük edecekken bir dev olurlar."
Beyazlı kadın - Wilkie Collins
Sayfa 36
Kimsesizlik.
"Ben sokaklarda büyüdüm,Helin.Gerçekten sokaklarda büyüdüm ama.Bebekken sokağa bırakıldım ve sokaktaki insanlar beni büyüttü.Tek bir kadın emzirmedi, birçok kadın emzirdi.Beş yaşında hırsızlık yaparak doydum, altı yaşında para çaldım,yedi yaşında çeteye karıştım.Dokuz yaşında birini bıçakladım.Her şeyi yaptım ama sonra onlarla tanıştım ve onunla.Aramızdaki yaş farkına rağmen küçükken bana bir anne gibiydi.Ben her canım yandığında ona gittim,her korktuğumda,her ağladığımda."
Sayfa 426 - Bartu SarcaKitabı okudu
imanın yedinci şartıydı seni sevmek
insan nasıl vazgeçer kollarında kendinden kendin den bile vazgeçtiğinden ,beklide vazgeçtiğin kendindi , olmak istemediğin ,insan nasıl ihanet eder yada ihanet ettiğin kendindi o kollarda eriyen hayaller kuran kadındı savaştan kaçmış bir er kadar korkak, sonra yenildim diye inleyecek kadar alçak; bana yorgun argın baktın ya. bana canım yanıyor
