Bundan seneler önce okumak için almıştım bu kitabı elime. Ama kitabı anlayamadığım için okumamış, yarım bırakmıştım. Belki de hayatımda ilk kez bir kitabı yarım bırakıyordum ama şu an anlıyorum ki bu yaşımın verdiği olgunlukla o zaman bu kitabı anlamamış olmam çok doğalmış. Şimdi büyüdüm, yaşadım, gördüm, hissettim, hatta üzerine bir kitap yazdım da öyle anladım her şeyi. Neden insanların tutunamadıklarını hayatına, neden sorguladıklarını bazı şeyleri ve neden bu kadar çok yorgun hissettiklerini anladım kitap boyunca. Selim Işık sanki bendim. Hislerim, duygularımız, kitap okuma aşkımız ve hatta sevdiğimiz yazarlar bile aynıydı. Oysa ilk okumaya çalıştığım zaman ben o yazarları bilmezdim bile. Bazı kitapların zamanı vardır ve iyi ki doğru bir zamanda buldum seni canım kitap. Oğuz Atay’a bir kez daha hayran kaldım, Tutunamayanlara daha çok hayran kaldım. Bir insanın ölümü üzerine yazılabilecek en üst nokta kesinlikle bu kitap oldu benim için. Yazarın diğer kitaplarını ise daha çok merak etmeme sebep oldu. Canım Oğuz Atay, seninle yeniden tanıştığıma çok memnun oldum. Bu son olmayacak.
