Bu kitap için; biraz biyografi, biraz anı, biraz mektup, biraz söyleşi, biraz da albüm diyebilirim.
Yusuf Atılgan'ın köyde yaşadığı sıralar ahbaplık kurduğu, sonrasında da 'kardeşim' diye hitap ettiği, Halil Şahan ile olan anıları ve ona yolladığı mektuplar ile Atılgan'ın bir kaç fotoğrafını kapsıyor kitap.
Halil Şahan onun kişiliği ve yaşantısı ile hayli ilginç detayları anlatıyor. Mesela çok sinirli bir kişilikte olduğu, yenilgiyi kabul etmez bir yapısı olduğu, olumsuz eleştiriye kızdığı hatta küstüğü, kendi oğlu doğana kadar köydeki hemen hemen her çocuğu dövdüğü gibi... Kitabın sonunda da "olumsuz yönlerini de yazdım ki, kendisi övücü sözlerden nefret ederdi", diyor. Tabii ki olumlu bir çok yönünü de yazmış ama ben ilginç olanları belirttim.
Mektuplar çok sık tekrara düşmesi (aynı selam kelam, annesinin hastalığı, eşinin diş tedavisi gibi) dışında, onun hakkında bilgi sahibi olmamızı sağlıyor. Mesela Ülkü Tamer ile yakın arkadaş oluşu, Can Yayınları da dahil yayınevlerinde çeviri işi yaptığı gibi...
Halil Şahan Yusuf Atılgan kitapları hakkında da bazı bilgiler veriyor. Anayurt Oteli'nin Zebercet'inin intihar sahnesinin nereden alındığı, yine oradaki mahkeme olayının esin kaynağının ne olduğu, Canistan karakterlerinin kimliği gibi...
Çok kolay ve hızlı okunan bir kitap. İlk Aylak Adam'ı okuyup aşık olan biri olarak, ondan sonra bütün kitaplarını almış ama Aylak Adam gibisini bulamayıp, bayağı hayal kırıklığına uğramış biri olarak; "mektup, anı seviyorsanız diğer kitaplarından önce, yazarı tanımak için bu kitabı okuyabilirsiniz" diyorum.
Yusuf Atılgan 
Canistan 
asansör edebiyatı