Okumakta geç kalınmış kitap... CANİSTAN
Şubattan beri kitaplığımda olan ama elimi her attığımda, biraz beklesin dediğim, okuduğum zaman ise neden bu kadar beklemişim diye hayıflandığım bir kitap 
Canistan.
Ne kadar ilginç bir ismi var değil mi? CANİSTAN. İsmi üzerinde çok düşündüm, acaba ne anlama geliyor diye? Okumadan önce hiçbir anlam veremedim ama okuduktan sonra CANDAN ÖTE diye
‘’ Çiftçinin işi bitmez; yalnız yağmurda, karda, bir de arifede, bayramda dinlenir. ’’
Diyor kitabında 
Yusuf Atılgan
Canistan Milli Mücadele döneminde iki gencin hikayesi olarak başlayan kitap dönemi ve iki gencin arasında olan dostluğun düşmanlığa dönüşmesini, Selim’ in yaşadıklarını bize aktarıyor.
Yazar üç bölümden oluşan kitabını bitiremeden vefat emiş lakin okuduğunuz zaman kitap yarım kalmış hissinden çok uzak duruyor.
Naçizane herkese tavsiyemdir. Keyifli okumalar dilerim.
Arka Kapaktan Alıntı:
Ocağın üstündeki rafta yanan zeytinyağı kandilinin soluk ışığında ayak ucunda duran adamın yüzü yabancı gibi değildi ama kim olduğunu çıkaramadı. Başında yerleşik bir ağrı vardı. “Çeteler. Sonunda basıldık işte. Aptal gibi fırladım dışarı; tüfeği alıp beklemeliydim. ‘Bağa çıkmayalım bu yaz; her gün gider geliriz; geceleri köyde kalalım’ deyip durduydu Fatma. Dinlemedim…”
Yusuf Atılgan’ın tamamlamadan bıraktığı üçüncü romanı Canistan, ölümünden çok sonra, ilk kez 2000 yılında yayımlandı. Romanın coğrafyası yine Manisa; ama bu kez dönem farklı. Anadolu’nun işgal edildiği, direniş çetelerinin kurulduğu yıllar, anasını bırakıp köylere, çiftliklere çalışmaya giden çalışkan, işbilir köylü çocuğu Selim… Okuyunca göreceksiniz; üç bölümden oluşan bu kısa anlatı hiç de yarım kalmış değil. Son derece güçlü bir dil ve sağlam gözlemlerle dolu, tam bir “usta” eseri…