Çanlar Kimin İçin Çalıyor?
Ve yine savaşın insanların hayatını nasıl mahvettiğini bu kitapta da görüyoruz. Kitap Robert Jordan adlı bir Amerikalının bir köprüyü uçurmaya görevlendirilmesiyle başlıyor. Ardından bu işte kendine yardım edecek bir kısım kişiyle iş birliğine giriyor. Orada Maria adında bir kadınla da tanışıyor. Hiç ummadığı bir anda aşık oluyor, tabii Maria da ona. Bu işten sağ çıkıp çıkmayacaklarından bile emin değiller. Aslında her günümüz, her saatimiz, her dakikamız ne kadar da değerli kitap bunu bana hatırlattı. Kitaptaki olaylar üç dört günlük olaylar. İşte Robert Jordan da sevdiği kadınla geçirdiği her anın değerini bilmeye çalışıyor.
Kitapta karakterlerin öldürmenin kötülüğü üzerine konuşmaları onları daha çok sevmeme neden oldu. Her ne kadar buna mecbur bırakılmış olsalar da bunu yapmaktan hiç de hoşlanmıyorlar. Benim için en önemli kısımlar da bu konu hakkındaki konuşmalarıydı. Çünkü insanların birbirlerini öldürmelerinden bıktım. Bilmiyorum belki bazı insanlar buna alıştılar ama ben alışamıyorum. Alışmamalıyız da. Şimdi tam da şimdi bunu yazarken bile kim bilir kaç kişi birbirini öldürüyordur. Hayat hiç zor değil, cidden değil. Ama insanlar o kadar zorlaştırıyor ki! Ne olurdu böyle olmasa? Şu kocaman dünyanın neresine sığamıyoruz?
Genel olarak kitabı ve verdiği mesajları sevdim. Okunmasını tavsiye ederim.
Ernest Hemingway 'e teşekkürler bu eseri için!.
Hayalperest..
Kitap değil de sanki film gibiydi sanki. Görsel bir olgu yok ancak görebilsek en fazla bu kadar gerçekçi olabilirdi. Sanki yazılmamış da yaşanmış gibiydi.
Savaş içerisinde aşk veya aşk içerisinde savaş..
İspanya’daki iç savaşı anlarken her an kitaptaki farklı bir karaktere bürünebiliyorsunuz. Bazen Robert, bazen Anselmo, bazen Pablo veya Pilar.
Hayal gücü yüksek okurlara tavsiyemdir.
Çanlar Kimin İçin Çalıyor Ernest Hemingway
Fazla İyi
2024 yılının ilk kitabını -şükür-okudum.
Yaşlı Adam ve Deniz Yaşlı Adam ve Deniz adlı kitabıyla sade ve dokunaklı anlatımına hayran kaldığım yazar bu kitapta da aynı anlatımla beni bir kez daha büyüledi.Gerçekçi romanlar okumuştum ama böyle bir anlatımla her şey daha da gerçekçi olmuş gibi.Kitapta alıntı yapılabilecek vurucu cümle neredeyse yok ama sanki her satırın alıntı yapılması, altı çizilmesi gerekiyormuş gibi de duruyor.İlginç bir tarz.Bu da işte şu sade ve derin anlatımdan kaynaklanıyor galiba.Direkt olarak duyguları hedef almadığı için normalde çok dokunaklı olabilecek bu hikaye küçük bir üzüntü bırakıp geçiveriyor.Hikaye muhteşem.Sordo'nun müthiş direnişiyle,Maria ve Roberto'nun aşkıyla tam anlamıyla bir destan.24 günde okuduğuma bakmayın çok kolay okunuyor.Bunu birkaç saatte bitirebilecek tanıdıklarım var.Ben biraz tembelim.
Karakterlerden Anselmo dayiyi çok sevdim.Savaşiyor,davasına bağlı ama insan öldürmekten hiç hoşlanmıyor falan.Sevimli bir karakterdi.Pablo'ya karşı ne hissetmem gerektiğini henüz tam çözemedim.Araftayım.Augustine isimli karakteri de sevdim.Cesur ve sadık biri.
Çok keyif alacağınızdan eminim.
Okunur.Okuyun.
Esen kalın.
