Hiç bir şey hayat kadar şaşırtıcı olamaz yazı hariç ...
Kara Kitap
seni hatırlatan her şey beni dayanamayacağım kadar üzüyor...
Kara Kitap, Orhan Pamuk'un okuduğum ikinci eseri. Yaklaşık bir aydır yaşadığım uyku problemlerinin de etkisiyle açıkçası kitabı okurken zorlandım. Buna ek olarak yazarı ve yazım dilini tanımamam da bir etken. Kırmızı Saçlı Kadın'daki akıcı ve sade dil bu kitapta yoktu ve uzun, birbiri ardına bağlanan cümleleri takip etmekte güçlük çektim. Orhan Pamuk'u farklı kitaplarını okuyarak tanıdıktan sonra kesinlikle tekrar Kara Kitap'a geri döneceğim.
Galip'in, karısı Rüya ve onun üvey abisi Celal'i ararken aslında kendini arama yolculuğuna eşlik ediyoruz kitap boyunca. İnsanın "kendisi olabilmesini" ve bu yoldaki arayışlarını görüyoruz. Yine yazar Doğu ve Batı'dan birçok esere kitabında yer vermiş. Ayrıca başkahraman Galip'in Şeyh Galip ile, yine Celal Salik'in Celalettin Rumi ve Rüya'nın gerçeklikle hayal arasındaki varlığını bildiğimiz ama erişemediğimiz rüyalar ile olan yakınlığı okurken merak uyandıran etkilerden. Ama beni en çok kitapta anlatılan cellat hikayesi etkiledi diyebilirim.
Bazı kitaplar gerçekten kendisini anlayabilmemiz için sakin kafayla ve oturup düşünerek, kendimizi vererek okumamızı istiyor. Kara Kitap'ın da böyle olduğunu düşünüyorum ve kendisini bir sonraki karşılaşmamıza kadar rafındaki yerine bırakıyorum. Orhan Pamuk
