Cemil Abi! Haklısın, mevsimler kaçınılmaz olarak değişiyor. Bizim zahiri tabiatımız, yani bedenimiz de mevsimlerini kaçınılmaz yaşıyor, yaşlanıyor, ölüyor. Ama mevzu bu değil. Mevzu, içimizdeki tabiat değişiyor mu? Gönlümüz çiçeklendi mi? Yaz çilesini çekti mi? Çile çekip meyveye durdu mu? Bu meyveler derildi mi? Ölüme ve yıkıma hazır mı? Sonbahar faniliğini tattı mı? Tadıp da yokluğun sırrına erdi mi?
Ha? Erdi mi? Erenlerden oldu mu?
Sayfa 65Kitabı okudu
“Kitap kapağında kuş riskliydi. Hem kendileri kaçıyor hem de geridekiler yarım kalıyordu. Bir kitap yazarsam asla kapağına kuş koydurmayacaktım. Eğer illa kuş koymak gerekecekse de kuşları bir kafesin içine çizdirirdim. Bu kuş olayının şurası da ilginçti, hangi davetin büyüsüne kapılıp gelmişlerdi? Cemil Abi gibi bir öykücünün kitabından kaçıp ne umuyorlardı?”
Cemil Meriç ve Aşık Veysele Armağan
Biri okumaktan kör olmuş.
Diğeri ise kapalı gözlerinin ardında kendine küçük bir dünya kurmuş...
Aşık türküleriyle anlaşılmayı beklemiş
Cemil abi ise ebediyet cehennemin ta kendisi demiş...
Kitaplarda kovalamış hakikati Cemi abi
Aşık sazda bulmuş kendi dünyasının hakikatini
Gülhanede buluşturmuş bunları budalanın biri...
Gelde kıskanma bu iki körün muhabbetini...
Buyur buradan yak.. :)
Markete sigara almaya gittim geçenlerde.. Elimde Cemil Meriç'in kitabı.. Adamla muhabbete girdik:
+“Abi, bu adam, kitap okumaktan gözlerini kaybetmiş..."
- “Derdi neymiş ki, o kadar okumuş?.." 😆😆
— Bilmem... Kendisine çek. Gel bakalım, şimdi anlarız. Öptü. Ooooh... Çok şey değişmiş... Bal gibisin... Cemil abi yapma, annem duyacak.
Mevsimler İnsanı Tanımak İçin Bir Model
Orta mektep yıllarında tanıdığım Cemil Abi, “Mevsimler değişiyor, bir değişmeyen şu insanlar” demişti. O zamandan beri, dikkatimi mevsimlerin hallerinin insanların hallerine benzerliğine çeken bu sözü hatırlar dururum. Dışarıda kurulan tabiat dekoru, içimizde kurulan ruh dekoruna; dışarıdaki topoğrafya içimizdeki topoğrafyaya; dışarıdaki mevsimler içimizdeki mevsimlere benzer. Ya da şöyle söyleyelim: Tabiat sanki, ruhun hallerini görünür ve konuşulabilir kılmak ve onları tanıyabilelim için modeller sunmak üzere önümüzde gibidir.
Sayfa 63 - KetebeKitabı okudu
Dünya çok bozuldu Cemil abi... Taş yağmadığına şükür!
Cemil, elinin tersiyle ağzını silerek, gürültüsüz yaklaş, arkadan sarılıp diri göğüsleri kocaman elleriyle kavradı.
— Bırakın Cemil abi... Sapınız mı gündüz ortası?..
“-Biraz şöyle yaklaşın, dedi genç fotoğrafçı. Tam denklaşöre basacakken makinesini indirdi.
-Abi biraz gülümseyin, dedi. Mahkûm gibi duruyorsunuz.
-Ben gardiyanım, dedi adam.”
Sayfa 89
